فریبا دشتی

کشور ایران جزو 10 کشور سانحه خیز جهان می باشد که این موضوع لزوم توجه به امر مدیریت بحران و برنامه ریزی جهت اجرای سیستم های مقابله با حوادث و سوانح را درکشور تاکید می کند. در این راستا ، ایجاد آمادگی در افراد و اعمال ساختار مدیریت بحران درمکان های ویژه ، تاثیر بسزایی در کنترل شرایط بحرانی دارد، زیرا این اماکن با توجه به فعالیت های روزمره خود از قبیل ارائه خدمات درمانی ، تجاری و ... تعداد زیادی از افراد را در یک بازه زمانی در خود جای داده و در صورت بروز بحران ، احتمال آسیب های جسمانی و میزان تلفات و خسارات در آنها بیشتر می باشد . بدین منظو ر در این مقاله با انتخاب مراکز بهداشتی - درمانی به عنوان یکی از این دسته مراکز ، سعی شده است با استفاده از سیستم فرماندهی بحران بیمارستانی ( که در مراکز درمانی سراسر دنیا در حال اجرا بوده ) و مقایسه عملکرد این سیستم با رویکردهای اجرائی گذشته و سپس انتخاب یک بیمارستان به عنوان طرح پایلوت و اجرای این سامانه در آن ، موانع و مشکلات اجرائی از نظرتطبیق این ساختار با شرایط بیمارستان های کشور بیان شده و در نهایت راهکارهایی جهت اصلاح و تغییرات احتمالی پیشنهاد گردد.