معصومه نیاستی - دانشجوی کارشناسی ارشد بازسازی پس از سانحه، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
سیدامیرحسین گرکانی - دکترای معماری، استادیار گروه معماری، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
شیوا حق شناس - دانشجوی کارشناسی ارشد بازسازی پس از سانحه، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران.

مقاله حاضر نتیجه پژوهشی است که در مورد پیامدهای اجتماعی جا به جایی روستای زلزله شده سنگک از توابع شمال نوبران واقع در استان مرکزی انجام شده است. پس از وقوع زلزله سال 1392 شمال نوبران، بنیاد مسکن که متولی امر بازسازی مناطق زلزله زده می باشد تصمیم به جا به جا کردن سکنه این روستا گرفت. مطالعه حاضر با نگاهی به رویکردهای نظری موجود در مورد موضوع پژوهش تلاش کرده است تا در چهارچوب آن به بررسی دگرگونی ها و پیامدهای اجتماعی حاصل از این جا به جایی بپردازد. شیوه انجام این پژوهش کیفی و داده ها به روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که جا به جایی روستا از نظر فیزیکی سبب افزایش توانایی روستای مذکور در برابر زلزله احتمالی شده است. اما در کنار آن، دگرگونی هایی را رقم زده که از نظر اجتماعی، حداقل در کوتاه مدت، آسیب پذیری هایی را برای ساکنان به وجود آورده است. از جمله مهمترین نتایج بدست آمده در این پزوهش می توان به افزایش میزان مهاجرت روستاییان به دلیل عدم پذیرش خانه های بازسازی شده و جستجوی معیشت اشاره نمود. وجود خوشنشین ها و برهم ریختگی ساختار اجتماعی روستا از دیگر پیامدهای این جابه جایی می باشد. این بررسی بر آن است تا در مقیاسی کوچک نشان دهنده تغییرات اجتماعی پس از جا به جایی سکونتگاه های روستایی باشد

جا به جایی، سکونتگاه های روستایی، اجتماعی، زلزله، سنگک