عباس درب هنزی - مربی رشته عمران، دانشگاه ولی عصر (عج) ، رفسنجان
سعید فرخنده - دانشجوی رشته عمران، دانشگاه ولی عصر (عج)، رفسنجان

ساختمان های بنایی یکی از پر تعداد ترین نوع ساختمان ها در کشور به خصوص در مناطق روستایی می باشند که زلزله های گذشته موید اسیب پذیری زیاد آنهاست و در زمین لرزه های بزرک بیشترین آمار تلفات جانی و خسارات اقتصادی را نسبت به ساختمان های دارای اسکلت به خود اختصاص داده اند. این در حالی است که حداقل حدود 42% از جمعیت ایران در روستاها زندگی می کنند که به دلیل شرایط اقتصادی، فرهنگی و محیطی و عدم کنترل ساخت ساز از سوی ارگان های دولتی، ضوابط و معیارهای لازم برای مقاومت در برابر زلزله در این نوع ساختان ها رعایت نشده است که این امر مزید بر علت شده و جان بسیاری از هموطنان را بخصوص در مناطق زلزله خیز در معرض خطر قرار داده است. همین مساله بر ضرورت انتخاب تکنیک ها و روش های خاصی به منظور بهبود رفتار لرزه ای ساختمان های با مصالح بنایی دلالت دارد. در این مقاله ابتدا تقسیم بندی خسارات در ساختمان های بنایی و علل فروریختگی آنها بیان گردیده و سپس با بررسی رفتار لرزه ای این نوع ساختمان ها در برابر زلزله، به بررسی روش های سنتی و نوین مقاوم سازی پرداخته شده است.

سازه های بنایی ، مقاوم سازی