محمدکاظم شربتدار - استادیار دانشگاه سمنان، دانشکده مهندسی دانشگاه سمنان
مهران ناصری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه سمنان
محسن سلیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه سمنان

در انالیز و طراحی سازه های مختلف، بار گذاری اعمال شده به سازه حداقل شامل بار مرده، بار زنده و زلزله می باشد. جهت کاهش و یا سبک کردن بار وارد به المانهای اصلی شامل تیر، ستون و فونداسیون می بایستی بار مرده را کاهش داد. که به تناسب آن وزن سازه نیز کمتر شده و موجب کاهش نیروی زلزله می گردد. با توجه به اینکه در ساختمانهای وزن عناصر غیر سازه ای از وزن المانهای سازه ای خیلی بیشتر است، لذا سعی در کاهش وزن المانهای غیر سازه ای با استفاده از انواع بتن در چند سال اخیر بر برنامه اکثر مراکز تحقیقاتی قرار گرفته است. در مناطق شمالی و جنوبی کشور به علت عدم وجود معادن خاک رس ساخت اجر و بلوک سفالی دارای هزینه بالا می باشد و در صورت حمل مصالح به این نقاطه هزینه ها نیز افزایش یافته و با وجود معادن ماسه بادی در این نقاط اجرای بتن سبک فوق العاده کم هینه بوده و همچنین وزن سازه نیز کمتر شده است. اصولا ساخت بتن سبک به یکی از دو روش کلی ذیل صورت می گیرد: 1- استفاده از افزودنی های خاص در بتن که تولید حباب نموده و باعث سبک شدن بتن میگردد مانند (بتن کفی یا بتن گازی)،در اینصورت روش طرح اختلاط و مراحل ساخت قطعات بتنی نیز تغییر می یابد. 2- استفاده از مصالح با چگالی پایین تر مانند پرلیت به جای کاربرد شن و ماسه معمولی و یا استفاده ازمواد مصنوعی خاص با عملکرد فیزیکی مشابه با مصالح موجود در بتن (مثلا از الیاف فایبر گلاس و یا شبکه های سیمی جوش و لایه عایق پلی استایرن به جای میلگرد و یا شبکه موجود در بتن). برای استفاده بهینه از این محصولات ابتدا وزن محصوص و مقاومت فشاری (به ندرت مقاومت کششی) آن برای کاربردهای مورد نظر در پروژه تعریف می گردد و بر مبنای آن طرح اختلاط لازم و افزودنی های مورد نیاز بر طبق دستور العمل ها و تجربیات تولید، و در استاندارد کشور المان (DIN) ، انگلستان (BSI)، آمریکا (ASTM) و غیره ارائه میشود.

نیروی زلزله، المانهای غیر سازه ای ، سبک سازی - بتن سبک و بتن کفی - بتن گازی