سعید صبوری - دانشیار دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
مسعود ضیائی - دانشجوی دکترای مهندسی سازه، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

در این مقاله اثر استفاده از فولادهای جاذب انرژی در تیرهای پیوندهای قابهای مهار شده واگرا با استفاده از اجزای محدود مورد بررسی قرار گرفته است. فولاد جاذب انرژی فولادی است که تنش جازی شدن آن کمتر از تنش جاری شدن فولاد معمول ساختمانی است وبنابراین عضوی که از این نوع فولاد ساخته میشود در تعییر مکانهای کوچکتری جاری شده و میزا ن جذب انرژی آن افزایش می یابد. از آنجایی که در قابهای مهار شده واگرا تیر پیوند وظیفه جذب انرژی ناشی از زلزله را داراست. جنس تیر از نوع فولاد جاذب انرژی انتخاب شده و با حالتی که جنس تیر پیوند از نوع فولاد معمولی ساختمانی باشدمقایسه گردیده است. همچنین ازروش کلاسیک برای بدست آوردن منحنی برش – دوران تیر پیوند استفاده شده است. برای صحت سمجی مدل اجزای محدود از آزمایش تجربی که توسط پوپوف بر روی تیرهای پیوند صورت گرفته استفاده شده است و نتایج حاصل از مدل و آزمایش تطابق مناسبی داشته اند. با انجام تحلیل بار افزون بر روی مدلهای تیر پیوند ملاحظه گردید که بر خلاف تیر پیوند از جنس فولادمعمولی ساختمانی، کمانش های محلی جان در تیر پیوند از جنس فولاد جاذب انرژی رخ نداده و حلقه های هیسترزیس شکل پایداری داشته اند و اتلاف انرژی و شکل پذیری بطور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است.

قابهای مهارشده واگرا ، تیر پیوند ، فولاد جاذب انرژی ، شکل پذیری