مهران باقریان - شرکت مهندسی فرینه صنعت
فرهاد قاسمی طاری - دانشگاه صنعتی شریف

طولانی شدن پروژه ها همواره بزرگترین مشکلات موج ود در راستای تحقق طرح های عمرانی در ایران بوده است . صرف نظر از مشکلات برون سازمانی که تحقق طرحها را برای سازمانهای مسئول غیر ممکن می کند، مدیران پروژه و مسئولین برنامه ریزی در جستجوی راه حلی برای کوتاه کردن زمان انجام بخشهایی هستند که در محدودۀ کاری ایشان بوده و کنترل بیشتری روی آن دارند . یکی از این بخشها، طراحی مهندسی میباشد . رقابت فشرده در دنیای کنونی، و نیاز به واکنش سریع به نیازهای مشتریان و مقتضیات محیط، به عنوان ضرورتی برای بقاء تولید کنندگان مورد توجه آنها قرار گرفته و آنها را به سوی انجام مهندسی ب ه طور همزمان با ساخت نمونه های اولیه و تکامل طرح در حین ساخت، سوق می دهد . آنچه بطور معمول در انجام طراحی مهندسی دنبال می شود، اینست که فعالیت های مهندسی مورد نظر تعیین شده، روابط پیش نیازی مشخص گردیده و سپس طبق توالی تعیین شده فعالیت ها تحقق یابند . در این ح الت هر فعالیت تنها زمانی می تواند آغاز شود، که فعالیت پیش نیاز آن تمام شده باشد . به این ترتیب زمان مورد نیاز برای طراحی، زمان مسیر بحرانی است . رویکرد دیگر که بطور قابل توجهی زمان انجام پروژه را کاهش میدهد، انجام همزمان فعالیت های مهندسی است . در این نوشته ، با بکارگیری دینامیک سیستم ها، انجام همزمان فعالیت های طراحی مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده شده است که مهندسی همزمان قادر است تاثیر قابل توجهی در کاهش زمان تحقق پروژه های طراحی داشته باشد، بدون آنکه خطای ناشی از همزمانی و کنترل کیفیت تاثیر چندانی روی تحقق پروژه داشته باشد .

مهندسی همزمان، دینامیک سیستم، مدیریت پروژه، سندرم %90