محمد مهدی لطفی - عضو هیات علمی دانشگاه یزد- دانشکده مهندسی صنایع
الها محتشمی - کارشناس مهندسی صنایع- دانشگاه یزد- دانشکده مهندسی صنایع

گرچه مدیریت پروژه از دیرباز مورد توجه بوده و روشهای گوناگونی برای زمانبندی پروژه ها بیان گردیده است لیکن امروزه در برخی کشورهای صنعتی و سازمانهای صنایع دفاع برای برنام هریزی و زمانبندی پروژه ها از روش مدیریت زنجیره بحرانی که دکتر الیاهو گلدرات در سال 1997 بر اساس نظریه تئوری محدودیتها TOC معرفی نمود استفاده می کنند. مدیریت زنجیره بحرانی با استفاده از روابط بین فعالیتها، منابع مور د نیاز و نحوه دسترسی به منابع، مدت پروژه را تعیین و برای جبران تأخیر فعالیتهای بحرانی، از بافر پروژه در انتهای زنجیره بحرانی استفاده م یکند. در روش مدیریت زنجیره بحرانی شناسایی و مدیریت ریسک از اهمیت بالایی برخوردار م یباشد. بطور کلی مدیریت زنجیره بحرانی زمان و هزینه کل پروژه را کاهش داده و از تأخیر در موعد تحویل پروژه جلوگیری میکند. در این مقاله تلاش شده است که مدیریت زنجیره بحرانی و چگونگی برنام هریزی پروژ هها با این روش مورد بحث و بررسی قرار گرفته و مقایس های با روش سنتی مسیر بحرانی به عمل آید. برای این منظور ابتدا مقدم های بر مدیریت پروژه و فرآیند مدیریت پروژه ارائه م یگردد. سپس بصورت فشرده مروری بر نظریه تئوری محدودیتها TOC و کاربرد آن در مدیریت پروژه انجام یشود. همچنین شرح کلی از تکنیک مدیریت مسیر بحرانی ارائه م یگردد. پس از آن تکنیک جدید مدیریت زنجیره بحرانی و نرم افزارPS8 معرفی م یگردد. در نهایت نتایج زمانبندی اجرای یک پروژه عملی با دو روش CPM و CCM و مقایسه این دو روش ارائه م یگردد. در نهایت مقاله با یک نتیج هگیری خاتمه م ییابد.

تئوری محدودی تها، مدیریت زنجیره بحرانی، مدیریت مسیر بحرانی، بافر پروژه، بافر تغذیه، بافر منبع