مصطفی خانزادی - استاد دانشکده عمران ، دانشگاه علم و صنعت ایران
گرشاسب خزائنی - دانشجوی دکترای مدیریت ساخت دانشگاه علم و صنعت، و سرپرست کنترل کیفی مشا

در سالهای اخیر سیستم طرح و ساخت در کشور ما گسترش بالایی داشته است . ولی علیرغم مزیت های متعددی مانند قطعیت زمان و هزینه،کاهش هزینه ها، مسئولیت واحد پیمانکار وکاهش ریسک کارفرما، و ... که برای این روش شمرده می شود لیکن نظر سنجی محدود انجام گرفته از مجریان پروژه های طرح و ساخت کشور نشان می دهد که این اهداف از طرح و ساخت چندان محقق نشده است . لذا هدف از این مقاله، رسیدن به دلایل عدم کارایی مورد انتظار از سیستم طرح و ساخت بوده است . با انتخاب رویکردی برگشتی بر روی اهداف طرح و ساخت، مشخص می گردد که گلوگاه عمده در دست یابی به مزیت های طرح و ساخت عدم استقرار سیستم کنترل کیفیت در سازمان پروژه می باشد . توسعه و دست یابی به اهداف طرح و ساخت در پروژه های کشور نیازمند استقرار ساختاری برای کنترل کیفیت کارها و انحصار نظارت و مداخله کارفرما بر آن است . استقرار سیستم کنترل کیفیت در سازمان پروژه می بایست ابزاری برای کنترل هزینه و زمان در اختیار پیمانکار گذاشته و از سوی دیگری ابزاری برای نظارت و کسب اطمینان از کیفیت روند اجرائی برای کارفرما باشد . با استقرار این چنین سیستمی می توان انتظار داشت که سهم مداخله و تغییرات حین کار کارفرمایان کاهش یافته، پیمانکار طراح سازنده بتواند ضمن تحویل باکیفیت تاسیسات بر اساس مشخصات عملکردی، سرعت اجرای پروژه را بالا برده، به قطعیت هزینه و زمان دست پیدا نماید . بر اساس اصول مدیریت کیفیت جامع، طراحی چنین سیستمی منجر به استقرار ساختاری می گردد که توان کنترل خطاها، بهبود فرآیندها ، و مونیتور کردن کیفیت اجرا را داشته باشد

مدیریت استراتژیک پروژه، سیستم های اجرا، طرح و ساخت، کنترل کیفیت