رضا شجیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی مراغه ایران

بادقت درادبیات حقوقی ایران درحوزه ی حقوق بین المللی ، درمی یابیم که الگویی واحددرباب تسمیه ی حقوق کیفری درذیل حقوق بین المللی وجودندارند که این امر خودبه چالشی درخورتوجه بدل گشته است. حقوقدانان هرکدام از منظری خاص به این چالش ورود پیدا کرده اند. برخی درمورد جایگاه کیفردرنظاام حقوق بین الملل قائل به تفکیکی نسبی هستندو دوشق رادراین موضوع بازشناسی نموده اند که باعنوان حقوق کیفری بین المللی و حقوق بین المللی کیفری ازآن یاد نموده اند. مقاله ی حاضربا استناد به منابع حقوقی، موضوع تفکیک صدرالذکرراواکاوی نموده است وبابرخوردی معنی شناسانه ومراجعه به پیشینه ی زبان فارسی ، مدل تسمیه های مذکوررا بررسی نموده است وتکیه بریافته های درخصوص تقدیم و تاخیر صفات و تحلیل دستگاه شناختی ترمینولوژیک حقوق درزبان فارسی نتیجه می گیردکه صدرنشینی وارجحیت صفات اعم براخص ازقابلیت های زبان فارسی است ودستگاه ترمینولوژیک حقوق نیز درزبان فارسی به صورت طبیعی درموارد کثیری چنین عمل کرده است ومشخصا برصواب بودن کاربرداصطلاح حقوق بین الملل کیفری تاکید می نماید.

حقوق بین المللی کیفری ،حقوق کیفری بین المللی ،رهیافت حقوقی ،رهیافت زبان شناختی