طیبه امیرخانی - دکترای مدیریت دولتی دانشگاه علامه طباطبائی

جهانی شدن و تفویض اختیار از جمله چالش هایی هستند که منجر به ظهور تحولات چشمگیری در شیوه های حکمرانی دولت ها شده اند. یکی از این تحولات، حرکت دولت ها به سمت افقی شدن است. افقی شدن، بیانگر تغییر از یک مدل نوع آرمانی عمودی تر دولت به یک مدل افقی تر است: در دولت افقی، از آن جایی که عاملان از جایگاه نسبتاً م ساوی برخوردار هستند، بیشتر همکار هستند تا مرئوس، از آنجایی که دستورالعمل ها و تصمیم ها را نمی توان تحمیل کرد، مذاکره بیش از دستور به کار می آید، از آنجایی که کلیه بخش ها توانمند شده و در برابر یکدیگر پاسخگو هستند، ارتباطات متقارن تر است و از آنجایی که خود تنظیمی، جایگزین چارچوب های تحمیلی شده است، استقلال، بیشتر شده است. این شیوه از حکمرانی، چالش هایی را نیز با خود به همراه دارد؛ از جمله اینکه روابط سنتی پاسخگویی را به چالش می کشد از این رو منجر به ظهور مکانیم های افقی پاسخگویی شده است. در این مقاله، دولت افقی، چرایی و چیستی آن و چالش های پاسخگویی آن به طور تفصیلی، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. همچنین دلایل عدم جهت گیری افقی از سوی دولت ایران نیز به طور بنیادی مورد کنکاش قرار می گیرد.

دولت افقی، پاسخگویی، پاسخگویی افقی، دولت رانتیر