لقایی

هنگام تدوین برنامه سوم توسعه اقتصادی و اجتماعی جامعه ایران ، کارشناسان و متخصصان محیط زیست با مشارکت خود در تدوین برنامه امیدوار بودند که بر نامه سوم ، برنامه ای با نگرش زیست محیطی به آمایش سرزمین و بر اساس شناخت ویژگی ها و امکانات بالقوه طبیعی و ذاتی در مناطق مختلف ایران و ارزیابی آنها برای دست یابی به اهداف کوتاه مدت و بلند مدت توسعه پایدار کشور باشد زیرا که در آن تاریخ در آستانه ورود به آن بیست و یکم بودیم که طبق تعهدات جهانی می بایست گامهای اساسی در تحقیق اهداف توسعه پایدار و اجرای دستور العمل 21 برداشته باشیم . تداوم بخشی نگری در برنامه ریزی و یا بعبارت ساده تخصیص اعتبارات عمرانی برای بخش های مختلف و گاها اشاره به ضرورت نگرش فرابخشی و یا می ان بخشی ، توسعه نتوانست راه گشای دست یابی به اهداف توسعه پایدار باشد. امروزه در آستانه اجرای برنامه چهارم توسعه ضرورت دارد چالش ها و مشکلات ، امکانات و تهدیدات فراوانی اجرای اهداف برنامه ای قانون برنامه چهارم توسعه در جمع و بالاخره در بخش دوم یعنی حفظ محیط زیست ،آمایش سرزمین و توازن منطقه ای و فصل پنجم آن یعنی حفظ محیط زیست و هم چنین مواد 29 و 30 مرتبط ، توسعه شهری ومانده از برنامه سوم و هم چنین مواد فصل هفتم مرتبط با ارتقاء سلامت و بهبود کیفیت زندگی . می بایست بدقت مورد تجزیه و تحلیل قرارگیرد زیرا که : تدوین مقررات و ضوابط اجرای بسیاری از بخش ها به سال اول اجرای برنامه ها محول شده است. می توان چنین نتیجه گیری نمود که زمینه های برنامه ریزی باز بوده و قابلیت دخالت دادن پژوهش ها و نتایج آنها در زمینه محیط زیست و حفاظت از سرزمین برای دست یابی به توسعه پایدار کشور هنوز وجود دارد .این مقاله سعی دارد ضمن بررسی تحلیلی از سر فصل های برن امه چهارم و مواد مرتبط با موضوع آمایش و حفاظت از سرزمین در راستای توسعه پایدار کشور، به فهرست عنوان زمینه های راهبردی بر ایجاد تعامل میان مردم و دولت بپردازد .

برنامه چهارم توسعه اقتصادی - اجتماعی ، فرهنگی برنامه ریزی و آمایش سرزمین ، توان های محیطی ، توسعه پایدار ، راهبرد های حفاظت و مدیریت محیط زیست مدیریت شهری و منطقه ای