قاسمعلی عمرانی

مدیریت مواد زائد جامد که در قانون جدید به مدیریت پسماندها مشهور گردیده در اصل از عناصر مختلف ذخیره سازی، جمع آوری، حمل و نقل، بازیافت و دفع که در دفن بهداشتی، کمپوست و سوزاندن منحصر شده، طی سالهای اخیر با توجه خاص در برنامه های محیط زیست جهان ملحوظ گردیده است . مخصوصاً اینکه قوانین و مقررات موجود در این زمینه با شدت بیشتری تهیه و تدوین شده و بر نظارت دقیق آن تاکید می گردد، مسئله بازیافت و در اصل کمینه سازی مواد از یک سو و ترتیب الگوی صحیح جمع آوری و دفع مواد زائد خانگی، صنعتی و بیمارستانی از سوی دیگر از جمله مواردی هستند که با توجه به قانون مصوب مدیریت پسماندهای کشور می بایستی با توجه خاص رفع نقص گردیده و احیاناً در یک ارگان منحصر به خود و به مورد اجرا گذارده شود . علی الاصول در این مقاله با توجه به ضرورت در بهینه سازی این مهم در کلان برنامه های محیط زیست کشور سعی بر آن گردید تا پس از ذکر فرازهائی از پیشرفت های مسلم مدیریت مواد زائد جامد کشور بدون کوچکترین غرض چالشهائی همچون فقدان هماهنگی، عدم کفایت مدیریت متناسب، شناخت نیازها، پرداخت هزینه های گزاف، نارسائی و یا فقدان ضوابط و استانداردهای ویژه، را در بخش نخست و چالشهای موجود برنامه های فنی مهندسی دفع، بازیافت، تهیه کمپوست و زباله سوزی را در بخش دوم این مجموعه مورد بحث قرار داده و سعی شود تا در انتها راه کارهای پیشنهادی در هر قسمت را به انضمام نیازهای تحقیقاتی ارائه نماید که امید است مورد توجه خاص مسئولین و دست اندر کارا ن برنامه های چهارم توسعه کشور قرار گیرد.

مواد زاید جامد، برنامه سوم توسعه، مدیریت پسماندها