ارش امینی - دانشجوی دکتری زمین شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
رضا موسوی حرمی - عضو هیئت علمی گروه زمین شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
حمید علیزاده کتک لاهیجانی - عضو هیئت علمی موسسه ملی اقیانوس شناسی
اسداله محبوبی - عضو هیئت علمی گروه زمین شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

گسترش و پراکندگی نبکاها در سیستم ساحلی سدی میانکاله در جنوب شرقی دریای خزر نشانه ای از به تله افتادن رسوبات توسط رشد پوشش گیاهی و تاثیر عملکرد با دهای غالب منطقه می باشد برای اندازه گیری و رشد عملکرد نبکاها تعداد 31 عدد نبکا در چهار زون جغرافیایی از شرق به غرب مورد بررسی قرار گرفت. برای هر نبکا پارامترهای مورفومتری مورد نیاز از قبیل طول محورهای بلند، کوتاه و ارتفاع مورد اندازه گیری قرا رگرفت. همچنین در هر زون تمرکز نبکاها درواحد سطح 100 متر مربع درصد استقرار و پایداری نبکاها و پوشش گیاهی غالب منطقه مورد بررسی قرارگرفت. نتایج حاصل نشان میدهدکه به دلیل اینکه نبکاها در زون 3 جهانشاهی از نظر ارتفاعی درمقایسه با سایر مناطق مرتفع بوده و پایداری و استقرار نبکاها کمتر از 50 درصد می باشد میزان فرسایش بادی در این زون درمقایسه با سایر مناطق بیشتر و به عنوان یک منطقه حساس به فرسایش بادی برای طرحهای اجرایی در اولویت می باشند از سوی دیگر پارامترهای بافتی نبکاها از قبیل میانگین ، جورشدگی، کج شدگی و کشیدگی رسوبات مشخص شد.

نبکا، مورفومتری، رسوبشناسی، میانکاله، فرسایش بادی