عاطفه جمالی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
فرامرز خجسته - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
سارا تاجی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان

آثار ادب کهن منبع غنی و پایان ناپذیری برای بهره گیری گروه های متفاوت سنی و به ویژه گروه سنی کودک و نوجوان است. از این آثار که سرشار از روایت ها و حکایت های متنوع هستند می توان به شیوه ها مختلف سود جست. از جمله شیوه های رایج استفاده از آثار ادبی برای کودکان و نوجوان، بازنویسی است. در این مقاله بازنویسی ها مثنوی مولوی برای کودکان و نوجوانان در سه دهه ی پس از انقلاب از نظر چگونگی انتقال پیام مورد نقد و تحلیل قرار گرفته اند. در این بازنویسی ها بیشتر بازنویسان به انتقال رویه و ظاهر داستان بسنده کرده اند و تنها تعداد محدودی از آن ها توانسته اند پیام عمیق و ژرف عرفانی مورد نظر مولانا را به کودک و نوجوان منتقال کنند. برخی از این بازنویسی ها با شیوه ی مستقیم و تعدادی از ان ها به روش غیر مستقیم و با سود جستن از شگردهای متنوع به انتقال پیام پرداختند.

مثنوی معنوی، بازنویسی برای کودکان و نوجوانان، شگردهای انتقال پیام