هادی حمیدیان - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر
علی نبی - دانشجوی مهندسی معدن دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر

استفاده ا ز شاتکریت در تونل سازی , برای نگهدار ی موقت امری مرسوم و تقریباً بهینه به حساب می آید . در طرح اختلاط شاتکریت عوامل مهمی همچون میزان گیرش ، میزان برجهندگی ، وزن مخصوص ، سرعت گیرش و مقاومت بتن مورد توجه قرار می گیرند ؛ که این عوامل خود توسط پارامتر هایی مان ند نسبت آب به سیمان , عیار سیمان , نسبت مصالح درشت دانه به ریزدانه ، نوع و مقدار افزودنی ها ، هوای داخل بتن و در نهایت میزان مهارتِ فرد بتن پاش , تحت تاثیر قرار م ی گیرد . سد البرز یکی از پروژه های بزرگ عمرانی در شمال کشور می باشد که در 40 کیلومتری جنوب شهر بابل بر روی رودخانه بابل رود واقع شده است . مجموع طول تونل های آن حدود 1500 متر و میزان نهایی بتن ریزی 80000 متر مکعب خواهد بود . در این مقاله سعی شده با انجام تست های آزمایشگاهی برروی طرح اختلاط های مختلف از بتن , با دانه بندی متفاوت , بهینه ترین طرح اختلاط از نظر مقاومتی جهت عملیات شاتکریت در تونل های سد البرز پیشنهاد گردد . این طرح اختلاط ها شامل سه الگوی متفاوت با دانه بندی های به ترتیب ریز ، متوسط و درشت بوده اند . در انتخاب الگ وها سعی گردید که تا حد ممکن دارای کمترین برجهندگی و همچنین مناسب ترین اخت لاط و گیرش باشند . در نهایت با بررسی مقاومت های سه روزه و هفت روزه ی نمونه های مختلف ، طرح سوم با مقاومت بیست و هشت روزه ی 287 (کیلوگرم بر سانتی متر مربع ) ، رشد سه روزه ی 56 % و هفت روزه ی 72 % به عنوان طرح بهینه تر برگزیده شد .

شاتکریت ، بتن , مصال حسنگی , طرح اختلاط , سد البرز , استانداردASTM