رضا غفارزاده - کارشناس ارشد استخراج معدن، شرکت مهندسی زمین، ساخت، ماشین

تقریباً در اکثر قریب به اتفاق حفاریهای زیرزمینی که در کشور انجام می گیرد ، از دینامیت و چاشنی های الکتریکی تأخیری استفاده می شود. محدود بودن شماره تأخیر چاشنی های موجود و نیز خطرات زیاد کار با این چاشنی ها از نظر ایمنی ، مشکلات زیادی را حین عملیات اجرایی بوجود می آورد. دینامیت نیز بعنوان ماده منفجره ای نسبتا گران و ضمنا خطرناک، بخش دیگری از صعوبت حفاری در زیر زمین را باعث می گردد. یکی از راههای کاستن از هزینه های حفاری زیر زمینی ، استفاده از آنفو بعنوان ماده منفجره ای ارزان و ایمن است . سیستم نانل نیز یکی از روش های انتقال خط آتش به چالهای انفجاری است که بدلیل مزایای بسیار، امروزه به شکلی گسترده در کشور های پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرد. از جمله مزایای عمده این سیستم، ایمنی بالا، سهولت استفاده و تعدد تأخیر است که در مجموع تأثیر مثبت زیادی بر نتیجه انفجار باقی خواهد گذاشت. به منظور بررسی عملی تأثیر استفاده از آنفو و نیز سیستم نا نل در حفاریهای زیر زمینی، یکسری انفجار آزمایشی در تونل های در حال حفاری یکی از پروژه های عمرانی کشور انجام شده و نت ایج حاصل با شرایط قبل مقایسه گردیده است . در این مقاله ضمن بررسی نتایج حاصل از این انفجار ها، موضوع جایگزینی آنفو بجای دینامیت و سیستم نانل بجا ی چاشنی های الکتریکی ، هم از جنبه اقتصادی و هم از جنبه فنی، جمع بندی شده است.

آتشباری، تونلسازی، انفجار، سیستم نانل، اقتصاد معدن