مهدی تاجیک
نعمت الله نعمتی

هدف اصلی این پژوهش بررسی و مقایسه تأثیر سه روش تمرینی منتخب پلایومتریک، مقاومتی با وزنه و ترکیبی پلایومتریک مقاومتی با وزن بر توان انفجاری پا و چابکی ورزش کاران پرورش اندام شهرستان گرگان بود. بدین منظور 45 نفر از ورزش کاران پرورش اندام شهر گرگان (با میانگین سنی 2/6 ± 24/8 سال و قد 3/1 ±177/2 سانتی متر و وزن 3/54 ± 86/5 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. این افراد به صورت تصادفی به سه گروه پلایومتریک ( n=15) مقاومتی با وزنه ( n=15) و ترکیبی پلایومتریک با وزنه ( n=14) تقسیم شدند. گروه ها به مدت شش هفته، هفته ای سه جلسه تمرینات مربوط به خود را انجام دادند توان انفجاری که به وسیله آزمون سارجنت و چابکی به وسیله آزمون 9 × 4 قبل و بعد از برنامه تمرینی ارزیابی شد. از آزمون آماری t وابسته و تجزیه تحلیل واریانس یک طرفه برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که دو گروه تمرینی پلایومتریک ده و تأکید بر متغیرهای توان انفجاری و چابکی تأثیر معنی داری داشته است. با این وجود بین سه شیوه تمرینی در هیچ یک از متغیرها تفاوت معنی داری وجود نداشت. از نتایج چنین نتیجه گیری می شود که تمرینات پلایومتریک و ترکیبی ممکن است بر توان انفجاری پا و چابکی تاثیر داشته باشد.

تمرین پلایومتریک،تمرین مقاومتی،توان انفجاری پا،چابکی