امیر علی آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد، دانشکده مهندسی متاعورژی و مواد، دانشگاه تهران، تهران، ایران
قاسم حسام - مربی گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران
زهرا مرادپور - نویسنده مسئول- دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

مقدمه: فرایند جوشکاری به عنوان یکی از مهم ترین منابع مواجهه شغلی با پرتوهای غیریونساز در محیط های کاری محسوب می گردد. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان مواجهه شغلی با پرتوهای غیریونساز در انواع فرایندهای جوشکاری متداول بود.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مواجهه شغلی با انواع پرتوهای غیریونساز شامل میدان های الکترومغناطیس با فرکانس فوق العاده پایین،فرابنفش و فروسرخ در پنج نوع فرایند جوشکاری قوسی در واحد جوشکاری مرکز فنی وحرفه ای شهرستان ملایر مورد بررسی قرار گرفت. شدت میدان های الکتریکی و مغناسیسی با فرکانس فوق العاده پایین مطابق با روش موسسه استاندارد ملی آمریکا (ANSI/IEEE Std 644-1994) و با استفاده از دستگاه سنجش مدل HI-3604 شرکت HOLADAY آمریکا و شد پرتوهای فرابنفش و فروسرخ نیز توسط دستگاه سنجش مدل EC1 شرکت HAGNER سوئد اندازه گیری شد. یافته ها: شد میدان الکتریکی و مغناسیسی در انواع جوشکاری ها بسیار پایین تر از حد مجاز قرار داشت. شدت پرتو UV-B درمواجهه جوشکاران در انواع جوشکاری ها بالاتر از حد مجاز قرار داشت. با این حال شدت پرتو UV-A تنها در جوشکاری بر بالاتر از حد مجاز شغلی قرار داشت . نتایج اندازه گیری شدت پرتوهای فرابنفش عبوری از عینک های حفاظتی نشان دهنده مالوبیت درجه تیرگی عینک های حفاظتی بود. بااین حال قدرت حفاظت دهی لباس جوشکاران نامطلوب تعیین گردید. علاوه براین، نتایج نشان داد میزان مواجهه جوشکاران با امواج فروسرخ بسیار پایین تر از حد مجاز شغلی می باشد.نتیجه گیری: شد مواجهه با پرتوهای غیریونساز تحت تأثیر نوع فرایند جوشکاری قرار داشت. با توجه به مواجهه بیش از حد جوشکاران برا پرترو فرابنفش در شرایط بدون حفاظ، استفاده از لباس با قدرت حفاظت دهی معادل 50 جهت دستیابی به حفاظت دهی بیشتر ضوری می باشد.

پرتوهای غیر یونساز، فرایندهای جوشکاری، مواجهه شغلی