یونس نوربخش - استادیار گروه مطالعات آلمان دانشگاه تهران

در این تحقیق به دنبال یافتن مدلی برای همبستگی اجتماعی و وحدت فرهنگی در ایرانهستیم؛ الگویی که براساس آن تنوع قومی و فرهنگی به عنوان چالشی در برابر همبستگیملی قرار نگیرد و به فرصتی برای غنای فرهنگی جامعه تبدیل گردد. ابتدا دیدگاه هایاساسی مربوط به فرهنگ، قومیت و ملت مورد بررسی قرار می گیرد و آنگاه مفاهیم مربوطبه سیاست های میان و درون فرهنگی و آثار اجتماعی و سیاسی آنها را مورد تجزیه و تحلیلقرار می دهیم؛ سیاست هایی که هرکدام در یک منطقه جغرافیای متولد شده اند و با حوادثتاریخی خاص آن جامعه پیوند خورد ه و مورد تجربه قرار گرفته اند. امکان تحقق هرکداماز سیاست های ارتباط فرهنگی در رابطه با اقوام مختلف موجود در ایران باید با توجه بههمه ابعاد جغرافیایی، سیاسی، تاریخی و فرهنگی اجتماعی ایران باشد. از این رو، در اینتحقیق سیاست های ارتباطات فرهنگی در خصوص ایران مورد ارزیابی قرار گرفته و مدلمناسبی (وحدت ساختاری و تکثر فرهنگی) ارائه شده است که موجب تقویت مفهوم ملتو یک پارچگی ملی و در عین حال تنوع و غنای فرهنگی می گردد.

ایران، جامعه موازی، سیاست های ارتباطات فرهنگی، فرهنگ، قوم، مشابه سازی، ملت، یک پارچگی