علیرضا شجاعی زند - استادیار گروه جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس

تجربه دینی به عنوان یکی از موضوعات مورد توجه دین پژوهان، پیشینه الهیاتی و زمینه هایاجتماعی روشنی در غرب و مسیحیت دارد و روند فزونی گرفتن توجهات به آن نیز کاملاًقابل درک و ردیابی است. اما نضج و نمو آن در ایران همچون بسیاری مفاهیم و مقولاتدیگر، از روند طبیعی برخوردار نبوده، بلکه از طریق تأملات صرف آکادمیک و تبادلاتروشنفکرانه به وقوع پیوسته است. این مقاله بی آنکه قصد ارزشیابی کلامی این مفهوم بانظر به آموزه های اسلامی را داشته باشد، تلاش دارد با اشاره به برخی ریشه های الهیاتیو عقبه های تاریخی اجتماعی آن در غرب، توجه متألهین و فلاسفه دین از یک سو وروان شناسان و جامعه شناسان دین را از سوی دیگر، به لزوم بذل احتیاط و دقت نظر هرچهبیشتر در تشخیص و تدقیق مفهومی و تعیین جایگاه و مرتبت حقیقی آن در دین و نسبتشبا دین داری جلب کند.

دین، دین داری، تجربه دینی، مدل دین داری