رضا فرهمندفر - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
سلیمه رشیدایی ابند انسری - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده فنی و مهندسی و علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی ساری، ایران
الهه مقصودلو - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
مریم اثنی عشری - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران

زمینه و هدف: گندم به دلیل تامین بخش اعظم آردهای مورد استفاده برای تهیه نان در اغلب جوامع از جمله ایران، یکی از مهمترین غلات به شمار میرود. امکان آلودگی گندم به مایکوتوکسین ها، بسته به شرایط مختلف تولید و نگهداری وجود دارد. با توجه به سرطان زایی و جهشزا بودن مایکوتوکسین ها نظارت بر میزان آلودگی در گندم های وارداتی و جلوگیری از ورود گندم با کیفیت پایین به زنجیره غذایی امری ضروری است. بنابراین مطالعه حاضر به منظور تعیین آلودگی گندم های وارداتی به استان مازندران انجام شد.روش بررسی: در این تحقیق، نمونه های گندم وارداتی از کشورهای حوزه دریای خزر از نظر میزان رطوبت و مایکوتوکسین ها اکراتوکسین A، زیرالنون و دیوکسی نیوالنول مورد ارزیابی قرار گرفتند. آلودگی مایکوتوکسین ها به روش HPLC از طریق خالص سازی با ستون ایمونوافینیتی برای اکراتوکسین A و زیرالنون، و ستون فاز جامد برای دیوکسی نیوالنول انجام شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین اکراتوکسین A، زیرالنون و دیوکسی نیوالنول در گندم های وارداتی به ترتیب 2/24، 133/50و 181/60 ng/g بودند.نتیجه گیری: همه نمونه ها از نظر میزان مایکوتوکسین ها بر طبق حدود مجاز تعیین شده توسط استاندارد ملی ایران در حد قابل قبول برای مصرف بودند. از طرف دیگر، ارتباط مستقیمی بین میزان دیوکسینیوالنول با میزان رطوبت نمونه ها -0/092 مشاهده نشد و همبستگی بین رطوبت با اکراتوکسین A و زیرالنون به ترتیب 0/104 و 0/168 بود.

مایکوتوکسین، اکراتوکسین A، دیوکسی نیوالنول، زیرالنون، گندم