آرزو طهمورث پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان
روحا کسری کرمانشاهی - گروه زیست شناسی، دانشگاه الزهرا تهران
رسول صالحی - گروه زیست شناسی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
عبدالرضا نبی نژاد - مرکز تحقیقات جهاد کشاورزی

زمینه و اهداف : استرپتوکوک های دهانی بویژه استرپتوکوکوس موتانس از عوامل موثر در ایجاد پوسیدگی دندان و بیماری های پریودنتال شناخته شده اند . با افزایش مقاومت باکتریایی به آنتی بیوتیک ها، برای حذف باکتری های پاتوژن حفره دهانی یک روش جدید، از جمله استفاده از پروبیوتیک ها می تواند مورد بررسی قرار گیرد. به همین منظور در این مطالعه تاثیر لاکتوباسیلوس فرمنتوم به عنوان یک ارگانیسم پروبیوتیک بر فرایند اتصال استرپتوکوک های دهانی به سطوح، مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی : سویه استاندارد/ استرپتوکوکوس موتانس ATCC 35668 به همراه 40 سویه استرپتوکوکوس موتانس و سایر استرپتوکوک های دهانی جداشده از نمونه های پلاک و پوسیدگی افراد داوطلب مورد بررسی قرارگرفت . قدرت تشکیل بیوفیلم در این سویه ها با روش رنگ سنجی ارزیابی گردید و قویترین سویه ها در تشکیل بیوفیلم انتخاب شد . سپس تاثیر سویه پروبیوتی لاکتوباسیلوس فرمنتو م ATCC 9338 بر اتصال استرپتوکوک ها در میکروتیتر پلیت های پلی استیرنی به طور همزمان و 30دقیقه قبل از ورود استرپتوکوک به سیستم مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها : نتایج نشان دهنده کاهش اتصال استرپتوکوک ها در حضور پروبیوتیک مربوطه بود که در زمانی که سویه پروبیوتیک قبل از استرپتوکوک وارد سیستم شده بود کاهش اتصال بیشتر شد . کاهش اتصال احتمالا به دلیل کلونیزه شدن جایگاه های اتصال با سویه پروبیوتیک قبل از ورود سویه استرپتوکوکی و میانکنش بین باکتری ها می باشد. نتیجه گیری: چون اتصال مهمترین و اولین فاکتور در ا یجاد پوسیدگی و بیماری می باشد، کاهش اتصال می تواند راه موثری در کاهش ریسک پوسیدگی دندان باشد

استرپتوکوک، اتصال، پوسیدگی دندان، پروبیوتیک، لاکتوباسیلوس فرمنتوم