زهرا سلمان - دانشیار گروه تربیت بدنی، دانشگاه علامه طباطبایی
زینب خسروی - کارشناس ارشد روان شناسی ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی
احسان زارعیان - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشگاه علامه طباطبایی
بیتا آجیل چی - استاد گروه تربیت بدنی، دانشگاه علامه طباطبایی

هدف از انجام این تحقیق بررسی روایی و پایایی پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی بود. 237 ورزشکار مرد از رشته های ورزشی انفرادی و تیمی شامل کشتی آزاد و فرنگی، تکواندو، بدمینتون، فوتبال، بسکتبال، دوومیدانی، ووشو، کاراته، جودو، آمادگی جسمانی، اسکی، والیبال و به تعداد پراکنده از سایر رشته ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سابقه ورزشی آن ها به طور میانگین 1±32 سال و سن 10±55 سال بود. پرسشنامه پس از ترجمه به فارسی و تایید ترجمه توسط چند متخصص، به ورزشکاران ارایه و سپس تحلیل شد. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد مقدار ویژه در عامل های اول 5/876، دوم 2/101، سوم 2/028، چهارم 1/267، پنجم 1/155، ششم 1/114 بود. درصد واریانس تراکمی در کل 56/420 بود به طوری که درصد واریانس ها به ترتیب از دست دادن توانایی های ورزشی با 24/482 درصد، مایوس شدن افراد خاص از فرد با 8/754 درصد، آسیب دیدگی مجدد با 8/450 درصد، ادراک ضعیف فرد از خود با 5/280 درصد، از دست دادن حمایت اجتماعی 4/812 با درصد، اختلال تصور از خود با 4/642 درصد بود. بود. شاخص های برازش مدل با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مشخص کرد که مقدار کای اسکویر برابر 553/40 در سطح معنی داری p=0/0 بود که با درجه آزادی مدل مستقل (276) فاصله داشت. شاخص نسبت کای اسکویر به درجه آزادی 3543/96 بود. همچنین شاخص برازندگی مقایسه ای برابر با (0/90) بود و شاخص برازش هنجار شده برابر با (0/84) و ریشه میانگین مجذور خطای برآورد برابر با (0/078) بود. به طورکلی تمامی شاخص های برازش مدل مطلوب بودند. پایایی درونی با آلفای کرونباخ 0/853 بود که قابل قبول و مطلوب است.

اضطراب آسیب ورزشی، اضطراب شناختی، روایی، پایایی