قهیمه شیرشاهی - دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه مهندسی آب،
حسین بابازاده - دانشیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه مهندسی آب،
نیازعلی ابراهیمی پاک - دانشیار بخش آبیاری موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
یعقوب زراعت کیش - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه اقتصادکشاورزی، تهران، ایران

برنامه ریزی بهینه آبیاری از مولفه های اصلی ارتقای کارایی مصرف آب و عملکرد محصول است. مدل­هایی مثل  آکواکراپ که اثرات مقادیر آب بر روی عملکرد محصول را شبیه­سازی می­کنند، ابزارهای مفیدی در بهینه سازی مصرف آب در مزرعه می­باشند. برای بررسی این ویژگی، آزمایشی با 5 تیمار آبیاری به­ترتیب با عمق آبیاری برابر 100، 85، 70، 55 درصد تبخیر-تعرق حاصل از لایسیمتر و بدون آبیاری در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در شهرکرد اعمال شد. به­منظور ارزیابی تنش آبی در گندم، دوران رشد آن به شش دوره جوانه­زنی، پنجه­زنی، ساقه­دهی، گلدهی، شیری و خمیری و رسیدن گیاه تقسیم شد. مقدار RMSEn در شبیه­سازی عملکرد دانه کمتر از10 % یعنی در واسنجی 2/6 و 7/7 و اعتباریابی در جوانه­زنی، پنجه­دهی، رشد شیری-خمیری و رسیدگی به ترتیب 1/2، 9/4، 7/9 و 8/9 درصد محاسبه شد که نشان­دهنده ایده­آل بودن مدل­سازی می­باشد. نهایتا مدل به عنوان ابزاری قدرتمند در مدیریت بهینه آبیاری توصیه می­شود.

آکواکراپ, مراحل رشد, عملکرد, کم آبیاری