بنفشه مرادمند بدیع - دانشگاه علوم پزشکی تهران- مرکز تحقیقات ایدز ایران- پژوهشگر.
سیداحمد سیدعلی نقی - دانشگاه علوم پزشکی شاهرود- مرکز تحقیقات علوم رفتاری و اجتماعی در سلامت- استادیار
رضا چمن - دانشگاه علوم پزشکی شاهرود- مرکز تحقیقات علوم رفتاری و اجتماعی در سلامت- استادیار.
مصطفی حسینی - دانشگاه علوم پزشکی تهران- گروه آمار واپیدمیولوژی- استاد.

مقدمه: یکی از مشکلات همراه در بیماران مبتلا به HIV ابتلا به انواع هپاتیت B،C در می باشد. با توجه به تأثیرات سوء عفونت توأم این سه ویروس در بدن و باتوجه به این که تاکنون مطالعات اندکی درمورد فراوانی انواع هپاتیت B،C در مبتلایان به HIV در کشور ما انجام شده است، ما در این مطالعه به بررسی فراوانی عفونت هپاتیت B (HBV)و C (HCV) در مبتلایان به HIV و عوامل مرتبط با آن پرداختیم. مواد و روش ها: با انجام مطالعه مقطعی، فراوانی عفونت توأم HIV/HBV/ HCV عوامل مرتبط با آن در 365 بیمار مورد مطالعه قرار گرفت. بیماران در مرکز مشاوره بیماری های رفتاری بیمارستان امام خمینی (ره)، طی سال های 88-83 جهت تعیین فراوانی عفونت توأم هپاتیت C ,B با HIV مورد بررسی قرار گرفتند. مشخصات دموگرافیک همراه با چگونگی ابتلا،سابقه واکسیناسیون هپاتیتB مرحله بیماری و اندازه گیری سطح ، HBs-Ab از پرونده بیماران استخراج گردید.نتایج: در مجموع 26/3 % افراد مطالعه، عفونت توأم HIV/HBV/HCV را داشتند. بیشترین رده سنی افراد با عفونت توأم، 188نفر (51/5%) بین 21 تا 40 سال بودند.34/9 % افراد با عفونت توأم از طریق اعتیاد تزریقی مبتلا شده بودند. 30/1% از افراد با عفونت توأم در مرحله ی نهفتگی بیماری بودند. 22/3% از بیماران با عفونت توأم سابقه ی واکسیناسیون هپاتیت B را داشتند 30/7% از افراد با عفونت توأم HBs-Ab مثبت بودند. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده توصیه می شود که بیماران HIV مثبت، واکسن هپاتیت B را دریافت نمایند. همچنین بر استفاده از رژیم ضدرتروویروسی خیلی فعال (HAART) در موارد عفونت توأم برای کاهش اثرات مضر ویروس های هپاتیت بر کبد تأکید می گردد.

فراوانی، عفونت همزمان، هپاتیت های ویروسی، اچ.ای.وی