محمد تقی تقوی فرد - عضو هیات علمی دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
بهزاد مقیمی شهری - کارشناس ارشد مدیریت تولید و عملیات، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران،
محسن هوشنگی - دانشجوی دکتری مدیریت تولید و عملیات، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

موفقیت در انتقال تکنولوژی در کشورهای در حال توسعه یکی از مهمترین فعالیت هایی است که نیازمند برنامه ریزی و انتخاب دقیق برای توسعه در این امر دارد و در کشورهای در حال توسعه به دلیل اشتیاق برای کسب فناوری جدید، باید بررسی دقیقی بر روی روش انتقال تکنولوژی صورت گیرد تا با شکست مواجه نگردد. هدف این تحقیق بررسی و انتخاب یک روش مناسب در انتقال تکنولوژی در دو شرکت تولیدی ظروف چینی در خراسان است. برای این منظور از فرایند تحلیل شبکه و دیمتل برای انتخاب روش مناسب انتقال تکنولوژی از میان روش های سرمایه گذاری مستقیم خارجی، سرمایه گذاری مشترک، حق امتیاز و مهندسی معکوس که قبلا در دو شرکت مورد مطالعه بکار رفته بود و همچنین به منظور شناخت کافی از سیستم انتقال تکنولوژی استفاده شده است. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسش نامه از خبرگان صنعت جمع آوری شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که معیارهای امنیت اقتصادی و قوانین دولتی بیشترین تاثیر را بر روی گزینش روش های انتقال تکنولوژی دارد، همین معیارها منجر به گزینش روش سرمایه گذاری مشترک از میان سایر روش ها گردیده است . این روش منجر به تسلط بیشتر گیرنده ی فناوری می شود و به همین علت بیشتر مورد توجه خریداران واقع می گردد. از جمله نتایج دیگر این پژوهش تحلیل وزنی معیارهای پیش روی مدیران می باشد که به مدیران در گزینش بهتر روش انتقال تکنولوژی کمک می نماید.

انتقال تکنولوژی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، سرمایه گذاری مشترک، دیمتل، ای ان پی