رضا تاجیک - مربی گروه بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اراک
محسن شمسی - مربی گروه بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اراک
ابوالفضل محمدبیگی - مربی گروه بهداشت حرفه ای دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اراک

مقدمه و هدف : خود درمانی یکی از مسایل مهم بهداشتی - اجتماعی است که به ویژه در جامعه زنان به دلیل واقع شدن دردوران حساسی همچون بارداری و شیردهی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد لذا مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی خوددرمانی و برخی از عوامل موثر بر آن در مادران شهر اراک در سال 1387 صورت پذیرفته است. روش کار : در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 300 نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک به طورتصادفی و از روی شماره پرونده خانوار موجود در مراکز بهداشتی انتخاب و سپس از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: یافته های این پژوهش نشان داد که 54 % از کل زنان مورد بررسی خود درمانی کرده بودند شایعترین بیماریهایی که خود درمانی می شدند به ترتیب بیماریهای تنفسی، کم خونی، بیماریهای گوارشی و بیماریهای اعصاب و روان بودند . شایعترین عللخود درمانی نیز به ترتیب شامل مهم تلقی نکردن بیماریها ( 69 %)، گرانی حق ویزیت پزشکان ( 63 %)، نداشتن دفترچه بیمه خدماتدرمانی ( 55 %) و تجربه قبلی از بیماری ( 53 %) بود. بیشترین داروهایی که به صورت خود سرانه مصرف شده بودند نیز به ترتیب عبارت بودند از آنتی بیوتیکها ( 68 %)، قرصهای سرماخوردگی ( 64 %)، قرص آهن ( 57 %)، آرامبخش ها ( 54 %). بیشترین شیوع خوددرمانی در گروه سنی 35-25 سال و کمترین آن در گروه سنی زیر 20 سال بود از نظر شغلی خود درمانی در میان کارمندان بیشتر شیوع داشت بیشترین فراوانی خود درمانی از نظر تحصیلات در میان افراد دانشگاهی و افرادی که فاقد بیمه خدمات درمانی بودند دیده شد.نتیجه نهائی : با توجه به هزینه بالای تولید و تهیه دارو و همچنین عوارض ناخواسته مصرف خودسرانه آن به خصوص در جامعهزنان به دلیل واقع شدن در دورانهای حساسی همچون بارداری و شیردهی باید جهت بالا بردن سطح فرهنگ و عدم مصرف خودسرانه داروها در جامعه و به خصوص زنان اقدام گردد

خوددرمانی ، دارو ، مراکز بهداشتی