هستی صالحی - کارشناسی ارشد زیست سلولی تکوینی، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران.
عبدالحسین شیروی - دانشیار، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران.

زمینه و هدف: صدمه به اپیدرم موجب از هم گسیختگی ساختمان پوست و ایجاد زخم می شود که این موضوع در بیماران دیابتی به وفور مشاهده می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره الکلی کورکومین بر ترمیم زخم های دیابتی موش صحرایی نر نژاد ویستار می باشد. مواد و روش ها:در پژوهش حاضر 48 سر موش نر نژاد ویستار به 4 گروه 8 تایی، کنترل (موش های سالم که همزمان با دیابتی شدن سایر گروه ها، بافر سیترات را بصورت درون صفاقی دریافت کردند.)، شم (دیابتی با دوز 55mg/kg استرپتوزوتوسین و بدون تیمار) تجربی یک (دیابتی و تیمار با اوسرین) و تجربی دو (دیابتی و تیمار با پماد عصاره الکلی کورکومین) تقسیم گردیدند. در گروه های مورد آزمایش، زخمی به مساحت 3cm2 در سمت چپ ستون فقرات ایجاد و روند ترمیم زخم در روزهای 14 و 21 پس از ایجاد زخم بصورت ماکروسکوپی بررسی شد. یافته ها: زخم گروه های دیابتی شده با استرپتوزوسین در مقایسه با گروه سالم ترمیم دیرتری نشان داد و التیام زخم در گروه تجربی 2 تیمار شده با عصاره کورکومین نسبت به گروه شاهد از سرعت بیشتری برخوردار بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که عصاره الکلی کورکومین موجب تسریع ترمیم زخم های پوستی نمونه های سالم و دیابتی می شود.

ترمیم زخم، کورکومین، موش صحرایی، دیابت