فرشید شمسایی - استادیار ،مرکز تحقیقات اختلالات رفتاری و سوء مصرف مواد،دانشگاه علوم پزشکی،همدان ،ایران
فاطمه اشترانی - کارشناس ارشد آموزش پرستاری، مرکز پژوهش دانشجویان، دانشگاه علوم پزشکی همدان، ایران
الهام اشترانی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی تهران

مقدمه: یکی از شاخص های بهداشت روانی میزان رضایت از زندگی است که بر کیفیت زندگی افراد تاثیر می گذارد و از آنجا که کودکان استثنایی ویژگی ها و توانایی های متفاوتی با کودکان عادی دارند ممکن است رضایت از زندگی آنها تحت تاثیر نوع و میزان ناتوانی آنها قرار گیرد. هدف از این پژوهش مقایسه رضایت از زندگی در دانش آموزان نابینا، ناشنوا و عادی مدارس شهر همدان در سال 1392 است. شهر همدان با نمونه گیری تصادفی خوشه ای در سال 1392 مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از مقیاس چند وجهی رضایت از زندگی دانش آموزان (Multidimensional Students Life Satisfaction Scale) انجام گرفت، داده ها با آزمون های آماری T-Student و ANOVA و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 18 تحلیل شدند. یافتهها: نتایج آزمون T نشان داد میزان رضایت از زندگی دو گروه دانش آموزان عادی و استثنایی یکسان نمی باشد و اختلاف معناداری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون ANOVA نشان داد که میزان رضایت از زندگی سه گروه دانش آموزان نابینا، ناشنوا و عادی نیز یکسان نمی باشد و اختلاف معناداری وجود دارد (0/05 > P) بین ابعاد میزان رضایت از زندگی سه گروه دانش آموزان نتیجه گیری: نتایج نهایی نشان داد که بیشترین میزان رضایت از زندگی در دانش آموزان عادی و کمترین میزان رضایت اززندگی در دانش آموزان نابینا وجود دارد که در مداخلات ارتقای سلامت نیاز به توجه بیشتر و برنامه ریزی های خاص تری دارند

رضایت از زندگی،نابینا،ناشنوا،دانش آموزان