حسین حاتمی نژاد - دانشیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران
امیر اشنویی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کاشان، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان
امیررضا خاوریان گرمسیر - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران
محمدصادق افراسیابی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اندازه شهر و میزان گرایش به رفتارهای وندالیستی در شهرهای ایران صورت پذیرفته و در آن از روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق 3 شهر استان فارس (کلانشهر شیراز، شهر میانی جهرم و شهر کوچک سروستان) بر اساس آمار مرکز آمار ایران در سال 1390 است. حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران به ترتیب برای شهرهای شیراز، جهرم و سروستان عدد 384، 383 و 380 محاسبه شده است. پس از گردآوری اطلاعات با استفاده از ابزار پرسشنامه محققساخته و پردازش داده ها با نرم افزار SPSS، با توجه به سطح سنجش متغیرها از روشهای آمار توصیفی و آماره های استنباطی (کای اسکوار، اسپیرمن، کروسکال والیس و دبلیو کندال) استفاده شده است. نتایج آزمون کای اسکوار نشان میدهد که میزان گرایش به رفتارهای وندالیستی در شهرهای ایران مناسب نیست. نتایج آزمون اسپیرمن نشان میدهد که بین میزان محرومیت از خدمات شهری و گرایش به رفتارهای وندالیستی رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون کروسکال والیس بیانگر تفاوت معنیدار در میزان گرایش به رفتارهای وندالیستی در شهرها با اندازه های مختلف است. طبق نتایج به دست آمده از آزمون رتبه های دبلیو کندال، مشخص گردید که میانگین رتبه میزان گرایش به رفتارهای وندالیستی در شهر سروستان (2/23) بیشتر از شهرهای جهرم (2/22) و شیراز (1/55) است.

رفتارهای وندالیستی، اندازه شهر، محرومیت خدماتی، شیراز، جهرم، سروستان