مجید عبدلی - دانشجوی دکتری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه، مراغه، ایران
عزت اله اسفندیاری - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه، مراغه، ایران

امنیت غذایی از ارکان مهم و کلیدی توسعه اقتصادی می باشد و در سطح کلان یک اولویت اساسی برای امنیت ملی می باشد و چون محور اصلی تامین امنیت غذایی، بخش کشاورزی می باشد لذا کشاورزی یک پایه اقتدار و قدرت کشورها است پس امنیت ملی کشور از طریق توسعه کشاورزی امکان پذیر خواهد بود. در این بین اقتصاد مقاومتی در بخش کشاورزی را می توان در تولید و بهره وری بیشتر با هزینه ی کمتر و توجه بیشتر به محصولات استراتژیک مانند گندم خلاصه نمود. ناامنی غذایی با تحت تاثیر قرار دادن افراد جامعه سبب افت کیفیت و کارآمدی افراد جامعه به عنوان نیروی انسانی و سرمایه انسانی جامعه، می گردد که حاصل آن کاهش ظرفیت اقتصادی و تولید بالقوه ملی خواهد بود. برای این منظور راهکار های مختلفی برای مبارزه با جنبه کیفی امنیت غذایی وجود دارد که عبارتند از: تنوع رژیم غذایی، مکمل یاری، غنی سازی مواد غذایی و غنی-سازی زیستی از طریق کشاورزی؛ که بغیر از مورد آخر که هر دو بعد کمی (افزایش محصول) و کیفی (افزایش ریزمغذی ها و کاهش سوء تغذیه) امنیت غذایی را در بر می گیرد بقیه موارد فقط بعد کیفی آن را پوشش می دهند. تکنیک های به زراعی و به نژادی غنی سازی زیستی محصولات کشاورزی بالاخص گندم (بعنوان نقش استراتژیک این گیاه در تامین انرژی و پروتیین مردم کشور) روشی موثر، پایدار، کم هزینه، ایمن تر از لحاظ تغذیه ای و با ضریب پوشش بسیار بالا به شمار می آید که سرمایه گذاری در بخش کشاورزی موثرترین ابزار برای کاهش وابستگی به قدرت های خارجی و در راستای بهبود امنیت غذایی و پایداری امنیت ملی و اقتصادی در سطح کلان جمهوری اسلامی ایران است.

امنیت غذایی، اقتصاد مقاومتی، پیشرفت کشور، غنی سازی زیستی، گندم