مصطفی اوجاقلو - کارشناسی ارشد، جغرافیای سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی رشت، ایران
رحیم اوجاقلو - کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران، ایران
زری محمدی - کارشناسی، فناوری اطلاعات، دانشگاه پیام نور، زنجان، ایران

سیاست ایجاد شهرهای جدید 1 در ایران پس از انقلاب، به یقین یکی از بزرگ ترین و با اهمیت ترین سیاست هایی است که در زمینه شهرسازی و به طور کلی شهرنشینی اتخاذ شده است . ولی به عقیده اغلب کارشناسان، شهرهای جدید در ایران نتوانسته اند به اهداف خود نائل شوند. امروزه در مجامع علمی و اجرایی مباحث زیادی در مورد علل عدم موفقیت این شهرها مطرح است که پاسخ بسیاری از آن ها به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به مقوله هویت شهری 2 و جایگاه آن در ایجاد مفهوم شهروندی 3 برمی گردد. جایگاه هویت در فضاها و مجموعه ع ناصر شهرهای جدید ضعیف انگاشته شده است و در فرآیند ایجاد شهرهای جدید اعم از مکان یابی، برنامه ریزی، طراحی و اجرا نیز جایگاه مشخصی برای آن تعریف نشده است. این مشکل به صورت کم رنگ بودن مشارکت 4 وحضور مردم در عرصه های شهری و عدم تعلق خاطر ساکنان به شهر جدید و متعاقباً به چالش کشیده شدن مفهوم شهروندی، مشاهده می شود. از آن جا که در این شهرها، وجود ساکنانی که با محیط پیرامون خود ارتباط و وابستگی داشته باشند، برای ایجاد شور جمعی، مشارکت و در نهایت تقویت حس شهروندی اهمیت زیادی دارد و می تواند بسیاری از مشکلات را مرتفع سازد، باید با اتخاذ رویکردی مناسب مفهوم هویت را در این شهرها تقویت کرد. حال در این راستا این سوال پیش می آید که هویت شهری چیست و چه جایگاهی در تقویت حس شهروندی و سبک زندگی شهرهای جدید دارد؟ به نظر می رسد تقویت مفهوم هویت در شهرهای جدید، می تواند به شکل گیری حس شهروندی و رفع نسبی مشکلات این شهرها یاری رساند

هویت شهری، شهروندی، مشارکت، شهرهای جدید