عبدالحسین مظفری - کارشناس بهداشت محیط و معاونت فنی اداره کل حفاظت و محیط زیست استان قزوی
فاطمه آموسی - کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی وکارشناس اداره کل حفاظت و محیط زیست اس
آزاده معتمدی - کارشناس زمین شناسی و کارشناس اداره کل حفاظت و محیط زیست استان قزوین
علی مرادی - کارشناس ارشد مدیریت و ریاست جهاد دانشگاهی استان قزوین

حوزه آبریزدشت قزوین به دلیل پتانسیل بالای آب و خاک از دیرباز مورد توجه سیاستگذاران بخش طراحی و توسعه فضای شهری بوده است . براساس انجام مطالعات فرآوان ، ساختگاهی در محدوده 10 کیلومتری شمال شهر قزوین و در پایین 11 متر مکعب تعیین شده / دست محل تلاقی شاخه نیاق به شاخه اصلی رودخانه باراجین در نظر گرفته شده و حجم آن 8 تاهم آبیاری باغاتی که قبلاً بصورت ناکافی آبیاری می شدند بهبود یابد و هم سطح کشاورزی توسعه پیدا کند. منطقه مورد مطالعه از نظر مقادیر بارندگی بعنوان ی کی از پارامترهای اقلیمی دارای محدودیت می باشد . براساس نتایج بررسی های هواشناسی بعمل امده در طی مطالعات ، متوسط بارندگی سالانه در منطقه مورد مطالعه در حدود 319 میلیمتر برای ایستگاه شاخص قزوین بین ماههای مهر تا اردیبهشت برآورد شده، توزیع گردیده است، بیشترین ریزش های جوی در زمستان و اوائل بهار حادث می شود و محصولات باغی بیشترین استفاده را از آن می نمایند. طولانی بودن فصل خشک که مصادف است با دوره رشد اکثر محصولات زراعی ، امکان استفاده از ریزش های سالانه را محدود نموده است . متناظر با کاهش بارن دگی در این فصل آبدهی جریانات سطحی به شدت کاهش یافته است به گونه ای که اکثر مسیل ها و جریانات رودخانه ای دراین فصل فاقد آبدهی مناسب می باشند. پیامد چنین شرایطی کمبود ذخایر رطوبتی خاک و عدم امکان استحصال منابع آب جهت تأمین رطوبت مورد نیاز نباتات است. در نهایت می توان گفت که هدف اصلی احداث این مسیل کنترل سیلابها و استفاده از منابع آبهای سطحی درتامین نیاز آبی باغات شهر قزوین بوده است.

حوزه آبریز ، آبدهی ، مسیل ، پارامتر اقلیمی ، جریان سطحی ، محصولات زراعی