لیلا دهقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، رئیس و کارشناس ارشد حقوقی مدیریت درمان تامین اجتماعی استان یزد
حمیدرضا پرتو - دکتری حقوق خصوصی

اجباری بودن بیمه تأمین اجتماعی به این معنا که گروهها و اقشاری که بوسیله قانون و بر اساس شرایط اقتصادی وسیاسی تحت پوشش بیمه اجتماعی قرار می گیرند اجبارا بیمه می شوند و اراده و خواست بیمه شده در آن دخالتی ندارد.شخص متضرر برای دریافت کمک از بیمه اجتماعی صاحب اختیار نیست، بلکه قانون اورا تحت پوشش بیمه ای قرار میدهد. افراد خاصی به حکم قانون مشمول مقررات بیمه اجتماعی هستند و در مورد اجرای مقررات و تغییر آنها اختیار واستقلال ندارند. در تأمین اجتماعی برای بیمه شده اصلا عقدی وجود ندارد و همه شرایط یک طرفه تعیین می گردد ورضایت افراد به استفاده از تأمین اجتماعی مطرح نیست.وجود رژیم مالی تأمین کننده هزینه بیمه اجتماعی، در این نوع از بیمه معمولا کارفرما، کارگر و دولت هر سه در تأمین منابعمالی بیمه اجتماعی دخالت دارند. کارفرما علاوه بر پرداخت سهم خویش موظف به کسر سهم کارگر از دستمزد او و واریز آنبه صندوق بیمه های اجتماعی است و دولت نیز بر حسب مورد، سهمی از هزینه های بیمه اجتماعی را بر عهده می گیرد.استفاده از مزایای بیمه، موکول به پرداخت مستمر حق بیمه نیست. در بیمه های اجتماعی حق بیمه تسهیمی است و کارفرما ودولت در پرداخت آن مشارکت دارند.می توان دو جنبه برجسته از دولت را شناسایی نمود، نماد بیرونی دولت ها «برون مرزی» تحت عنوان دولت کشور که بدینواسطه دولت شخصیتی بین المللی یافته و در ارتباط با دیگر دولت – کشورها قرار می گیرد. اما جنبه دوم دولت حکومت وبه تعبیر دیگر شخصیت درون سرزمینی که حکومت بعنوان دستگاه اجرایی حق حاکمیت دولت جای می گیرد و همچون هرشخصیت حقوقی ، اجرای حقوق وتکالیف دولت الزامی است و پذیرش وظیفه دولت در صورت تقصیر مسلم است.موسسات یا شرکت هایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام آنها است، موسسات یا شرکت های دولتی یا عمومیغیردولتی است که نیز می توان دستگاه اجرایی نامید وشناخت دولت بعنوان کارفرما یی که مرتکب تقصیر است در دادرسیدارای اهمیت است.

تقصیر، دولت، کارفرما، تأمین اجتماعی