شیوا شایانفر - دکترای معماری از دانشگاه تهران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

این مقاله جستجویی است برای اتخاذ رویکردی مناسب در خصوص ماهیت تکنولوژی و مساله ی آن در محتوای برنامه های آموزشی رشته ی معماری که هم اکنون در کشور به اجرا گذاشته می شود چنین مطالعه ای در شرایطی اهمیت می یابد که از یک سو با زگشت به روشهای استاد و شاگردی که در آموزش سنتی صناعت در معماری اعمال می شد با توجه به ساختارهای موجود اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، امری غیرممکن به نظر می رسد و از سوی دیگر الگوبرداری بی چون و چرا از روشهای غربی آموزش تکنولوژی ناکارآمد ی خود را در انطباق با مبانی فکری و فرهنگی سرزمین ما ایران به اثبات رسانیده است علاوه بر آن باید توجه داشت که تکنولوژی به مثابه یک عامل درونی درمعماری فراتر از ابعاد فنی نقش بسیار مهم و بنیادی خود را در شکل گیری و توسعه ی معماری ایفا می کند. بنابراین مقاله ی حاضر ابتدا با نظری اجمالی به مفهوم و ماهیت تکنولوژی می پردازد و با توجه به مولفه های آن ( انسان، طبیعت، ابزار و فراورده) و رابطه ی آنها با یکدیگر، جایگاه تکنولوژی در معماری را برای حصول یک ادراک جامع نسبت به آن مورد بررسی قرار می دهد در ادامه با مروری بر برنامه و سرفصل دروس دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد مهندسی معماری مصوب شورای عالی برنامه ریزی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، لزوم بازاندیشی نقادانه در آموزش معماری را برای دستیابی به یک رویکرد مناسب مورد توجه قرا رداده و مشخص می کند که اتخاذ رویکردی فراگیر نسبت به تکنولوژی می تواند گونه ای از تحول نظری و عملی را در آموزش معماری ایجاد کند که قادر باشد کیفیت درک و انتقال مفاهیم متعالی را در فارغ التحصیلان رشته معماری ارتقا دهد و از این طریق در ارتقا کیفیت معماری امروز ایران موثرواقع شود.

تکنولوژی، آموزش معماری، مولفه های تکنولوژی، سرفصل درس