مهدیس پارسافر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشکده مهندسی پزشکی، تهران، ایران
ناهید حسن زاده نعمتی - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشکده مهندسی پزشکی، تهران، ایران
حسین پوزباشی زاده - استاد، دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی مواد، تهران ، ایران

آلیاژهای برپایه Fe-Mn از جمله آلیاژهای زیست تخریب پذیرهستند که در سنه های اخیر برای کاربردهای ارتوپدی مورد توجهقرار گرفته اند. در پژوهش حاضر اثر عنصر سوم آلیاژی برقابلیت تخریب پذیری آلیاژ مورد توجه قرار گرفته است. برایاین منظور سه ترکیب آلیاژی Fe35Mn2Ti و Fe35Mn2Ta و Fe35Mn2Zr ازطریق آلیاژسازی مکانیکی تهیه شدند. سپس قطعات استوانه ای شکلاز هر کدام به روش SPS با اعمال فشار MPa 50 تحت دمای C°1000به مدت 40 دقیقه ساخته شدند. آلیاژسازی ترکیبات با استفاده ازXRD بررسی شد. رفتار خوردگی نمونه های شکل گرفته نیز بااستفاده از آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک مطالعه گردید.مطالعات نشان داد اضافه نمودن عنصر سوم باعث افزایش نرخخوردگی می گردد. در این میان بیشترین تاثیر مربوط به عنصرتانتالم می باشد. نتایج پژوهش حاضر می تواند در زمینهکاربردهای پزشکی آلیاژهای زیست تخریب پذیر مورد بهره برداریقرار گیرد.

آلیاژهای زیست تخریب پذیر، SPS ، پلاریزاسیون پتانسیودینامیک