مرضیه بیگم بیگدلی شاملو - کارشناس ارشد آموزش پرستاری، مربی گروه آموزشی پرستاری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دزفول، ایران
اعظم دبیریان - مربی هیئت علمی، گروه داخلی- جراحی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

مقدمه: دانه کنجد از کشت گونه گیاهی به نام سزاموم ایندیکوم به دست می آید که از خانواده دولپه ای می باشد. دانه کنجد و روغن آن از دیرباز در صنایع پزشکی در ایران و کشورهای زیادی به عنوان آنتی اکسیدان، ضدالتهاب و ضد باکتری مورد استفاده واقع شده است. این پژوهش با هدف بررسی فواید مصرف خوراکی و موضعی کنجد و روغن آن انجام شد. روش کار: در این پژوهش به بررسی 44 مقاله و سند معتبر پیرامون خواص دارویی دانه کنجد، روغن کنجد و آلرژی نسبت به این دانه روغنی پرداخته شد و نتایج پژوهش های انجام شده در مدل های حیوانی و انسانی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که استعمال موضعی روغن کنجد در شدت دردناشی از ترومای اندامی، دردر ناشی از فلبیت، بهبود فلبیت و پیشگیری از فلبیت در بیماران شیمی درمانی نسبت به بیمارانی که استعمال موضعی روغن کنجد نداشتند مؤثر بود (p<0/05). نتیجه گیری: کلیه پژوهش ها خاصیت ضد التهابی و ضد دردی کنجد و رغن آن را ثابت کردند. توصیه می شود که این روغن با سایر روغن های گیاهی در موارد مشابه بالینی مقایسه گردد.

روغن کنجد، استعمال موضعی، پیشگیری