اصغر پاشازاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت معلم
سعید عزیزی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت معلم

با افزایش جمعیت شهرنشین و همچنین افزایش تعداد نقاط شهری در ایران روند توسعه شهری نسبت به گذشته بسوی ناپایداری سوق یافته است که یکی از بارزترین نمودهای آن وجود پهنه های نسبتاً وسیع بافتهای فرسوده در درون و یا حاشیه شهرها می باشد. اینگونه بافتها، عمدتاً از روند توسعه شهری متعارف عقب افتاده اند. مسایل و مشکلاتی در ابعاد متعدد کالبدی، عملکردی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی دامنگیر آنها شده است. روش تحقیق در این مقاله به صورت کتابخانه ای- اسنادی است. یافته های تحقیق نشان می دهد که پراکندگی بافتهای فرسوده تهران، بیشتر در مناطق قدیمی و حواشی کلان شهر تهران است که از نظر کیفیت در سطح بسیار پایینی قرار دارد و بحرانی برای تهران بزرگ محسوب می شود. و این امر نشان دهنده اهمیت این موضوع است که لزوم توجه بیشتر به بافتهای فرسوده را بیان می کند.

بافتهای فرسوده، کلان شهر تهران، پراکندگی، کیفیت