مریم فلاح رضوی - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی
ام البنین علی اصغری - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی

تحولات پرشتاب جهانی در علم، تکنولوژی، صنعت و مدیریت بسیاری از سازمان‌ها و شرکت‌های موفق را بر آن داشته تا اهداف خود را در جهت به کارگیری خلاقیت و نوآوری هدایت کنند. تحقیق در مورد خلاقیت و عناصر تشکیل دهنده آن، بیش از یک قرن پیش توسط دانشمندان علوم اجتماعی شروع شد ولی انگیزه اصلی برای پژوهش بیشتر در سال 1950 توسط گیلفورد ایجاد گردید. گیلفورد خلاقیت را با تفکر واگرا (دست یافتن به رهیافت‌های جدید برای حل مسائل) در مقابل تفکر همگرا (دست یافتن به پاسخ صحیح) مترادف می‌دانست.( طالب بیدختی و انوری، 1383: 21). پژوهش‌های انجام شده در زمینه‌ی خلاقیت و نوآوری توسط رابینسون و همکاران(1991) و بدری به نقل از صمدی و شیرزادی اصفهانی (1384) بیانگر اهمیت این مؤلفه به عنوان یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مدیران است. بررسی‌هایی که توسط روانشناسان نیز انجام شده است نشان می‌دهد که شرایط داخلی وخارجی باعث ترغیب و یا سبب بازداشتن خلاقیت می‌شود. هی فل (1972) معتقد است شرایط مطلوب برای افراد خلاق باید به‌گونه‌ای باشد که همکاران، او را به عنوان فرد ارزشمند بپذیرند و پیچیدگی‌هایی را که این افراد با آن روبرو هستند درک کنند. همچنین افراد خلاق از آزادی بیان برخوردار بوده تا اشتیاقی عمیق برای خلاقیت داشته باشند(شهرآرای و مدنی‌پور،1375). این مطالعه پژوهشی از نوع فرا تحلیل بوده و جامعه آن را شمار زیادی از کتاب ها، مقالات علمی و پژوهشی و مجلات داخلی و خارجی مرتبط تشکیل داده اند. محققین در تلاش بوده اند تا با نشان دادن اهمیت خلاقیت در عرصه سازمان های آموزشی به ضرورت ایجاد فضایی مناسب در مراکز آموزشی با اصلاح باور مسؤولین آموزش و پرورش در جهت، بکارگیری توانایی‌های مدیران خلاق و تنظیم برنامه‌های قابل انعطاف و پویا با توجه به شرایط موجود مدارس از جانب مسؤولان آموزش و پرورش. بپردازند.

خلاقیت، نوآوری، مدیران آموزشی