محمود قربانی - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد
ازاده منوچهری فر - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد

عصر امروز ، عصر تغییرات پرشتاب و عدم اطمینان نسبت به آینده و نبود اطلاعات در دسترس کافی جهت تصمیم گیری برای مدیران است . تغییراتی که اگر سازمان خود را با آن موافق و همراه نسازد، چه بسا سازمان را به ورطه نابودی بکشاند . از این رو سازمان باید تنها یک ویژگی ثابت داشته باشد ، تغییر و تطبیق مداوم ، عنصری که شاکله اصلی سازمانهای یادگیرنده است . ساختن محیطی یادگیرنده و افزایش شایستگی لازمه ایجاد هر سازمان یادگیرنده است که هر عضو آن هر لحظه به دنبال یافتن اطلاع از نیاز برای تغییر ، کسب اطلاعات و دانش لازم ، ارائه ایده مناسب و به کارگیری آن ایده در عمل ، برای تطبیق دادن خود و سازمان با تغییرات ایجاد شده در محیط خارجی است . در سازمان یادگیرنده همه افراد درگیر شناسایی و حل مسائل هستند و سازمان بدینوسیله به طور مستمر رشد و ارتقاء می یابد . افراد در سازمان های یادگیرنده دارای آرمان مشترکی هستند که با تمام وجود به آن اعتقاد دارند و همین امر سبب هم سویی انرژی و توان افراد گشته و نهایتا به تحقق اهداف اصلی سازمان منجر می شود . اساس سازمانهای یادگیرنده یا فراگیر بر مبنای یادگیری جمعی است . این مقاله بر آن است نقش سازمانهای یادگیرنده را در توسعه و بهسازی منابع انسانی سازمانهای نوین تحلیل نماید.

یادگیری - یادگیری سازمانی - سازمان یادگیرنده