هادی پورشافعی - استادیاروعضو هیات علمی دانشگاه بیرجند
ناهید ارین - کارشناس ارشد و دبیر آموزش و پرورش بیرجند

آموزش سازمانی از مهمترین و اثربخش ترین فعالیت های سازمانی به شمار می رود . با توجه به حجم ، شدت و دامنه تحولات محیطی و توسعه روزافزون فناوری و تاثیر آن درمحیط های سازمانی، آموزش سازمانی و مدیریت آن از جایگاه والایی برخوردار شده است. شواهد و قراین نشان می دهد که کمیت گرایی و مسحور اعداد شدن در قالب تعداد دوره های آموزشی، دیگرکفایت موضوع نمی کند . آموزش بایستی در جهت ارتقای کیفیت حرکت نماید و به استلزامات فردی ، گروهی و سازمانی پاسخ دهد. البته آموزش، جایگزینی یا راه حلی برای مشکلات سازمان نیست ،اماعاملی زمینه ساز و تسهیل کننده است و یکی از مهمترین و مؤثرترین تدابیر و عوامل برای بهبود امور و توسعه هر سازمان بشمار می رود ، در نتیجه در مشی گذشته آموزش سازمانی ،با نگاه به آینده ، می بایست تجدید نظر شد. اگر در گذشته نگاه به آموزش هزینه محسوببود ، امروزه به عنوان سرمایه باید به آن نگاه شود. اگر در گذشته یادگیری مترادف با آموزش بود در حال حاضر با یادگیری از تجربه و یادگیری خود گردان مترادف شده است و نیزبه عنوان یک مسئولیت مشترک ، از آن یاد شود . در نتیجه چشم اندازو تحولات گسترده ، سیمایی تازه از آموزش سازمانی ترسیم کرده که کاملا متفاوت از گذشته است وحتی در دهه های آینده به مثابه حوزه راهبردی ار رشد فزاینده ای برخوردار خواهد شد . بعلاوه با توجه به شایستگی های منابع انسانی به عنوان یک منبع استراتزیک ، آموزش مستلزم دگرگونی در شکل سنتی خود بوده و چشم اندازهای نوینی ر ا می طلبدکه ظهور کارکنان دانش ورز یا دانشگر نوید دهنده آن در سیمای جدید آموزش سازمانی دهه های آتی است .در این مقاله ضمن تبیین جایگاه منابع انسانی درعرصه تحولات سارمانی و مزیت های رقابتی و ارتباط آن با آموزش ،مفاهیم آموزش سازمانی و مدیریت آن را عنوان نموده است . سپس در ترسیم دورنما و چشم انداز آموزش به اهیمت آموزش سازمانی ،سازمان به منزله مرکز یادگیری ، رویکرد آموزش چند مهارتی ،برون سپاری آموزش ، عدم تمرکز ، افزایش و تنوع ، کیفیت و تضمین کیفیت در آموزش سازمانی پرداخته است.

آموزش ، آموزش سازمانی ، مدیریت آموزش سازمانی، چشم انداز، منابع انسانی