محمد یزدانی - دانشجوی کارشناسی ارشد
همت اله یردشتی - استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمد علی اسماعیلی - استادیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
محمد علی بهمنیار - دانشیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

به منظور بررسی اثرات کودهای بیولوژیک حل کننده فسفات و باکتری های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد ذر ت رقم سینگل گراس 604 آزمایشی در سال زراعی 1386 در ساری به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. عامل اصلی در سه سطح شامل : 1- کود دامی (بیست تن در هکتار )، 2- کود سبز (پانزده تن در هکتار )، 3- شاهد (بدون استفاده از کود آلی) و عامل فرعی در هشت سطح شامل: 1- NPK (بر اساس عرف)، 2- NPK+باکتری های حل کننده فسفات (PSM) + باکتری های افزاینده رشد گیاه (PGPR) و 3-PGPR +PSM +NP50%K و 4- ،PGPR+PSM+N50% PK و 5- PGPR +PSM+N50%P50%K و 6- PGPR+PK و 7- ،PSM+NK و 8- PGPR+PSM در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد مصرف کود دامی در مقایسه با تیمار شاهد (بدون کود آلی) با افزایش تعداد ردیف دانه روی بلال، وزن بلال و تعداد دانه در بلال باعث افزایش عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت گردید . استفاده از باکتری های حل کننده فسفات و باکتری های محرک رشد با نها ده کافی (عرف زارع ) با افزایش وزن بلال، تعداد ردیف دانه روی بلال و تعداد دانه در ردیف، عملکرد دانه را در کرت های کود سبز و شاهد به طور معن ی داری افزایش داد . بر اساس نتایج حاصله در تمامی تیمارهای کودی مصرف توأم باکتری های حل کننده فسفات و باکتری های محرک رشد همراه با 50 درصد کود فسفره، میزان عملکرد دانه معادل مصرف مقدار کامل کود فسفره بود، لیکن این رنج کود ها قادر به جایگزینی کاهش 50 درصدی کود نیتروژن نبودند.

ذرت، کود بیولوژیک، باکتری های حل کننده فسفات، باکتری های محرک رشد و عملکرد دانه