راضیه رمزی - دانشجوی کارشناسی ارشد منابع آب، دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
علی شهیدی - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
محمدرضا فرزانه - دانشجوی دکتری منابع آب، دانشگاه تربیت مدرس
مصطفی هادی زاده - کارشناس ارشد منابع آب، دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند

از جمله ارکان اصلی توسعه پایدار هر کشور، تأمین غذای کافی با قیمت مناسب برای افراد آن جامعه میباشد. در عصرحاضر با توجه به محدودیت منابع و افزایش روزافزون جمعیت و در نتیجه افزایش تقاضا برای محصولات غذایی، ایجابمیکند که از منابع محدود آب به نحو بهینه استفاده شود. عامل افزایش محصول در کشورهای توسعه یافته، شناختامکانات بالقوه اقلیمی و نیازهای آب و هوایی گیاهان و استفاده از این موضوع در جهت افزایش کارایی میباشد. تعیینمیزان تبخیر -تعرق در مقیاس منطقهای پیشنیاز برنامههای توسعه کشاورزی پایدار میباشد و برای نیل به این هدفتعیین نقشه توزیع مکانی تبخیر- تعرق در سطح هر منطقه ضروری است. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی روش های تخمین - تعرق و پهنهبندی آن با استفاده از روش IDW در استان خراسان جنوبی میباشد. الگوریتمهای درونیابی از متداولترین روشها برای تهیه نقشهها و اطلاعات مورد نیاز در تحلیل با GIS می باشند. دقت نقشه های تهیه شده از طریق درونیابی نقش بسیار مهمی در کیفیت نتایج حاصله دارد. تحقیقات نشان داده است که روش عکس مجذور فاصله ضمن سادگی نتایج قابل قبولی را داشته است. . تخمین تبخیر- تعرق با سه روش (پنمن، هارگریوز، بلانی کریدل) انجام شد. با توجه به تصاویر حاصل از پهنه بندی نرم افزار Are Gis9.2 مشخص شد که نتایج دو روش تخمین تبخیر - تعرق پنمن و بلانی کریدل کاملاً مشابه هم هستند. در این دو روش کمترین مقادیر تبخیر- تعرق برای ایستگاههای بشرویه و قائن و بیشترین مقادیر برای ایستگاههای خور و نهبندان حاصل شد. اما نتایج به دست آمده از روش هارگریوز به مقدار قابل توجهی متفاوت با دو روش قبلی حاصل شد. همچنین نتیجه میشود که بشترین مقدار تبخیر و تعرق در تمامی ایستگاه ها در ماه جولای(فصل تابستان) و کمترین مقدار آن در ماههای دسامبر و ژانویه(فصل زمستان) رخ میدهد. این نتیجه برای هرسه روش به طور مشابه به دست آمد.

پهنهبندی، تبخیر و تعرق، خراسان جنوبی، IDW