روزبه عباس زاده - استادیار پژوهشکده کشاورزی سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران
سیدمهدی موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی مکانیک بیو سیستم دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
سیدرضا طباطبائی - استادیار گروه مهندسی مکانیک بیو سیستم دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

کشت حفاظتی روشی است که به دلیل مزایای گوناگونی که دارد در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است اما به منظورپیاده سازی آن نیاز است این اثرات این روش در شرایط بومی مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظوردر پاییز 1333 بخشی از کشت وصنعت دشت ناز ساری تحت کشت حفاظتی گندم قرار گرفت. تیمارهای مورد ارزیابی شامل روش مرسوم، کمخاکورزی و کاشت باکمبینات، کمخاکورزی وکاشت با دستگاه نوتیل، بیخاکورزی )کاشت مستقیم( برروی بقایای کشت قبل و بیخاکورزی در زمینبدون بقایا بودند. وزن مخصوص ظاهری و درصد وزنی رطوبت خاک پس از کاشت )مدتی قبل از برداشت( و پس از برداشتاندازهگیری شدند. طرح آماری پیاده شده در این آزمایش کرت های نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بود. اگر چه اثرات خاکورزی حفاظتی به تدریج و در درازمدت بروز خواهد داشت و در برخی اندازهگیری ها اختلاف معنی داری دیدهنشد اما در بعضی از صفات و شاخص ها نیز تغییراتی مشاهده شد. درصد رطوبت خاک در روش بیخاکورزی)بدون بقایا( پس ازکاشت کمترین مقدار و پس از برداشت بیشترین بود. بین سایر تیمارها )در هر مرحله بطور جداگانه( اختلاف قابل ملاحظهای وجود نداشت. روش متداول در کوتاهمدت باعث کمتر شدن وزن مخصوص ظاهری خاک نسبت به روشهای کشت حفاظتی شده استاما به دلایل گوناگون در بلند مدت این نتیجه میتواند معکوس شود. باتوجه به کاهش استفاده از ماشینآلات در روشهایکمخاکورزی و بیخاکورزی ومزایای اقتصادی و محیطی ناشی ازآن میتواند نقطه قوتی برای پیادهسازی کشت حفاظتی درکشت و صنعت دشت ناز محسوب شود.

خاکورزی حفاظتی، رطوبت خاک، گندم و وزن مخصوص ظاهری