محسن مجتهدی - استادیار، گروه علوم دامی، دانشگاه بیرجند
سیدحمید موسوی اسفیوخی - دانش آموخته کارشناسی گروه علوم دامی، دانشگاه بیرجند
فرزاد سلحشور - کارشناسی ارشد گروه علوم دامی، دانشگاه بیرجند

یکی از مهمترین روشهای فرآوری خوراک های دام وطیور پلت کردن است. در مواردی که جیره پلت به خودی خود نمیتواند به استانداردهای کیفی برسد، استفاده از پلت چسبان به منظور افزایش کیفیت فیزیکی پلت توصیه شده است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر پلت چسبان های مختلف بر پایداری و استحکام خوراک پلت بود. چهار نوع پلت چسبان مختلف A (مگاپلتکس)، B (مگاباند)، Cمگابنت() و D در سطح 1/7 درصد به جیره ای که بر پایه ذرت و کنجاله سویا بود اضافه شده و پلت گردید. شاخص های کیفیت فیزیکی پلت شامل شاخص پایداری پلت (Pellet durability Index) و شاخص سختی اندازه گیری شدند. نتایج بدست آمده نشان داده که شاخص پایداری پلت و سختی پلت بین تیمارها تفاوت معنیدار داشتند و تحت تاثیر نوع پلت چسبان قرار گرفتند. نتایج تست PDI با دستگاه تست پلت مگا-110، نشان داد که بیشترین پایداری پلت مربوط به پلت چسبان A و B بود (به ترتیب برابر با 88/84 و 88/34 درصد) و کمترین پایداری مربوط به پلت چسبان 82/16) D درصد) بود و پلت چسبان C شاخص پایداری متوسطی داشت 86/44) درصد). در ارزیابی سختی پلت، نتایج تست کاهل نشان داد که پلت چسبانA (مگاپلتمکس) و پلت چسبان B (مگاباند) در مقایسه با پلت چسبان Cمگابنت() و پلتچسبان D عملکرد بهتری از خود نشان داده و سختی پلت بیشتری داشتند. بطورکلی نتایج به دست آمده در این آزمایش نشان داد که پلتچسبان های مختلف مورداستفاده، تاثیر متفاوتی بر کیفیت و شاخص های فیزیکی پلت داشتند، که بیانگر تفاوت در ترکیب فیزیکی، شیمیایی و نوع فرآوری آنها میباشد.

پایداری، پلت، پلت چسبان، سختی