محمدحسین فرجام - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب، دانشکده علم و صنعت ایران
سیدجمشید موسوی - استادیار دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت ایران

در سالهای اخیر استفاده از نظریه مجموعه های فازی در مدلسازی خطای گسسته سازی مدلهای بهینه سازی از نوع برنامه‌ریزی پویای احتمالی SDP در مساله بهره برداری از مخازن سدها مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس مدلهای SDP با متغیرهای حالت فازی به عنوان یک جایگزین یا نسخه بهبود یافته از مدلهای SDP کلاسیک توسعه یافته اند. در این مدلها متغیر حجم ذخیره مخزن سد به عنوان یک متغیر حالت فازی در ساختار مدل SDP انتخاب شده و سپس محاسبات جبری در مدل کلاسیک به محاسبات برروی بازه ها و اعداد فازی تبدیل میگردد. مزِیت اصلی مدلهای فازی مذکور توسعه مدلهای SDP با شبکه گسسته سازی درشت تر و نیل به جوابهای قابل مقایسه با مدلهای غیر فازی مشابه با شبکه گسسته سازی ریزتر میباشد. بر این اساس در این مقاله به عنوان یک گام رو به جلو و به منظور بهبود فرایند گسسته سازی با متغیر های حالت فازی، فرایند مذکور به شکل تکراری انجام شده است. در این روش روند گسسته سازی فازی به ترتیب با یک شبکه فازی اولیه شروع و تدریجا و به صورت مرحله به مرحله شبکه گسسته سازی ریزتر می‌گردد. روش مذکور در مساله بهینه سازی بهره برداری از مخزن سد دز اعمال شده و نتایج حاصل از آن با نتایج مدلهای SDP با متغیر حالت غیرفازی مقایسه گردیده است. نتایج نشان می دهد با گسسته سازی مرحله ای می توان تاثیر فرایند گسسته سازی را بهبود بخشید.

بهینه سازی، مدل برنامه ریزی پویای احتمالی فازی، محاسبات فازی، بهره برداری از مخزن