فرزاد شهابیان - استادیار دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی شاهسوندی - کارشناس ارشد سازه

در قسمتهای مختلف تیرورقها، در جایی که سخت‌کننده‌های عرضی (قائم) وجود ندارند، ممکن است بارهای بزرگی وجود داشته باشند که عدم لحاظ اثرات موضعی آنها در طراحی می‌تواند منجر به خرابی تیر ورق گردد. این گونه بارها را که در یک محدودة کوچک بر تیر اثر می‌کنند، بارهای موضعی (patch loading) می‌نامند. در این مقاله به روشهای تعیین مقاومت نهایی تیرورقها تحت اثر بارهای موضعی اشاره و مدلی جهت تحلیل آنها به کمک نرم‌افزار ANSYS ارائه شده است. یکی از راههای تقویت این گونه تیرورقها استفاده از سخت‌کننده‌های طولی (افقی) است. با استفاده از تحلیل مدل فوق، مقاومت تیر ورقهای تقویت‌شده با سخت‌کننده‌های طولی بررسی و روابطی برای تعیین آن پیشنهاد گردیده است. این روابط برخلاف رابطه‌های موجود که تنها اثر فاصله سخت‌کننده طولی تا بال فشاری را درنظر گرفته‌اند، عوامل بیشتری را درنظر می‌گیرند.

تیرورقها، بارهای موضعی، سخت‌کننده‌های طولی