بهروز عسگریان - استادیار دانشکده عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیر طوسی
ناصر امیرحصاری - کارشناس ارشد زلزله دانشکده عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیر

استفاده از مهاربند ها به عنوان سیستم باربر جانبی درسازه های فولادی یکی از متداولترین روش ها برای تحمل نیروهای ناشی از زلزله می باشد. در این سیستم اصل بر وجود سختی می باشد. این سیستم بر مبنای رفتارمحوری کششی وفشاری بیان می شود و یکی از نقاط ضعف این سیستم، مقاومت فشاری عضو مهاربندی و امکان کمانش آن و در نتیجه کاهش باربری عضو می باشد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی و ظهور مهاربندی های مقاوم در برابر کمانش (Buckling Restrained Braces) این مشکل حل شده است ؛ ولی تاکنون مقایسه ای بین دو سیستم مهاربندی معمولی و مهاربندی های مقاوم در برابر کمانش صورت نگرفته است. مسئله مهم دیگر مقاومت پس از کمانش عضو است که در آن عضو، با یک افت مقاومت می تواند تغییر شکل های بیشتری را تحمل کند که این امر سبب افزایش جذب انرژی و کمک به رفتار بهتر سازه می گردد، اما به علت پیچیدگی بحث مقاومت پس از کمانش در اکثر تحقیقات از آن چشم پوشی شده است. در این مقاله سعی گردیده است تا مقایسه ای بین رفتار سازه های دارای مهاربندی معمولی با در نظرگرفتن مقاومت پس کمانش و مهاربندی های مقاوم در برابر کمانش صورت گیرد. بدین منظوربا در نظرگرفتن یک هندسه مشخص و مهاربندی های مختلف شامل مهاربندی X، تک فشاری، سازه های 4 تا 12 طبقه به کمک برنامه SNAP-2DX در دو حالت مدل شده اند و تحلیل بار فزاینده برروی آنها انجام گرفته است. با توجه به تحلیل های صورت گرفته، منحنی برش پایه-تغییر مکان بام هر دو نوع مدل بایکدیگر مقایسه مشخص گردید مهاربندهای مقاوم در برابرکمانش ظرفیت بیشتری نسبت به مهاربند های معمولی دارا هستند. در این مقاله نتیجه گیری گردید که مهاربندهای مقاوم در برابر کمانش رفتار بهتر و مطمئن تری در برابر نیروهای جانبی از خود نشان می دهند و می توان از این نوع مهاربندها به عنوان یک گزینه مناسب در مقاوم سازی سازه های مهاربندی معمولی استفاده نمود.

مهاربندی مقاوم در برابر کمانش، مهاربندی معمولی، تحلیل بار فزاینده، ظرفیت شکل پذیری