امیر کاووسی - دانشیار دانشگاه تربیت مدرس دانشکده فنی و مهندسی گروه راه و ترابری
سید محمود دیباج - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه تربیت مدرس

بازیافت سرد درجا با بکارگیری قیرهای امولسیونی یکی از روشهای بهسازی روسازی ها می باشد که در آن آسفالت تراشیده شده بدون نقل و انتقال به کارخانه و به کارگیری گرما مجددا مورد استفاده قرار می کیرد. مصالح مورد نیاز به منظور بازیافت با خرد کردن آسفالت موجود روسازی به دست می آیند. در این روش مصالح جدید، عامل بازیابی و سایر افزودنی ها ( با توجه به شرایط آسفالت تراشیده شده و مشخصات مورد نیاز) به آسفالت تراشیده شده اضافه می گردد، سپس مخلوط به دست آمده پخش و متراکم می شود. علیرغم مزایای بسیار روش بازیافت سر درجا، عدم اجرا مناسب و عدم نظارت دقیق در پروژه های مذکور منجر به عدم حصول موفقیت در این روش می گردد. به همین منظور در این تحقیق طراحی سازه ای و نحوه عملیات ساخت مربوط به پروژه های بازیافت سر درجا، مراحل کنترل و تضمین کیفیت و چگونگی عملکرد میدانی این روش مورد بررسی قرار ژرفته است. در ای تحقیق نتیجه گردیده است که اصلاحات میدانی در درصد قیر امولسیون و درصد آب نبایستی بیش از 10٪ با فرمول کارگاهی تفاوت داشته باشد. همچنن علیرغم امکان انجام بازیافت در ضخامتهای از چند سانتیمتر تا 50 سانتیمتر انجام عملیات بازیافت در حداقل 5 سانتیمتر و حداکثر 10 سانتیمتر ضخامت برای بازیافت سرد درجا پیشنهاد می گردد. استانداردهای مربوط به کنترل مخلوط متراکم، رطوبت کمتر از 2٪ و حداقل تراکم معادل 96٪ تراکم آزمایشگاهی را توصیه می کنند. به طور معمول پس از اجرا لایه بازیافتی 10 تا 14 روز زمان برای رسیدن به درصد رطوبت فوق مورد نیاز می باشد. علاوه بر این نبایستی به ترافیک عبوری در مدت زمان حئاقل 2 ساعت پس از تراکم اجازه عبور داده شود. در صورتیکه در اثر عبور ترافیک شن زدگی در سطح لایه بازیافتی رخ دهد، بایستی ترافیک عبوری کنترل شده و مجددا لایه بازیافتی غلتک زنی شود.

بازیافت سرد ، کنترل کیفیت ، قیر امولسیون ، تجهیزات بازیافت ،‌تراکم