زهرا پاچناری - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی عمران (گرایش سازه) دانشگاه ت
رضا عطارنژاد - عضو هیات علمی دانشکده عمران- دانشگاه تهران

سازه ها هر چقدر هم ساده باشند،در هنگام اعمال یک بار دینامیکی بینهایت درجه آزادی دارند.روشهای اجزاء محدود این سیستم با درجات آزادی نامحدود را به مدلی با تعداد درجات آزادی محدود که رفتار فیزیکی مشابهی دارند، تبدیل می کند.روش تغییر مختصات مبنا با استفاده از بردارهای پایه این تعداد درجه آزادی را به تعداد محدودتری در مختصات جدید تبدیل می کند.البته جواب حاصل از سیستم انتقال یافته اجزاءمحدود هنگامی به جواب واقعی میل می کند که تعداد بردارهای پایه در نظر گرفته شده افزایش یابد.یکی از این بردارهای پایه بردارهای ویژه ودیگری بردارهای ریتز-ویلسون هستند . هزینه بالای محاسباتی در سیستم های بزرگ وعدم در نظر گرفتن عامل بارگذاری (توزیع مکانی و محتوای فرکانسی بردار بارگذاری)از معایب بردارهای ویژه است. همچنین تعداد بردارهای ریتز لازم در مقایسه با بردارهای ویژه کم است و توزیع مکانی بارگذاری خارجی و محتوای فرکانسی غالب بارگذاری در بردارهای ریتز درنظرگرفته می شود . محاسن بردارهای ریتز محققین را به طرف استفاده از این بردارها سوق داده است . با تکیه بر مؤلفه خطای داخلی و روش زیر فضای یک بعدی تعمیم یافته معیاری اصلاحی(با استفاده از روش مود- شتاب) برای به هنگام کردن بردارهای پایه مورد نیاز در تغییرات سختی در آنالیز دینامیکی غیر خطی پیشنهاد می شود،که حتی برای میرایی های غیر متناسب هم کاربرد دارد.

اجزا محدود- تحلیل دینامیکی غیر خطی- آنالیز عددی-روش ریتز